Easterlingowie – ludzie zamieszkujący rozległe stepy Rhûn. Po raz pierwszy ukazali się około 455 roku Pierwszej Ery. Służyli najpierw Morgothowi, a następnie Sauronowi.
Historia[]
Pierwsza Era[]
Obudzili się razem z innymi ludźmi w krainie Hildórien. Zaraz po ich przebudzeniu przybył do nich Morgoth, który zaczął nimi manipulować. Easterlingowie przybyli do Beleriandu w 455 roku. Jedni z ówczesnych przywódców Bór i jego synowi zaprzyjaźnili się z Maedhorosem i otrzymali od niego ziemię, po tym czynie przysięgli mu wierność. Bór i jego synowie dotrzymali wierności Elfom podczas Nirnaeth Arnoediad.
Kolejnymi przywódcami Easterlingów byli Ulfang oraz jego synowie: Ulfast, Ulwarth oraz Uldor. Sprzymierzyli się oni z Caranthirem. Oni również otrzymali ziemie, gdzie mogli się osiedlić. Jak się okazało podczas Nirnaeth Arnoediad, Ulfang oraz jego synowie od samego początku byli sojusznikami Morgotha i w czasie bitwy stanęli po jego stronie. To przyczyniło się do klęski sił dobra.
Kontrola Hithlumu[]
Po Nirnaeth Arnoediad Morgoth pozwolił im się osiedlić w Hithlumie. Mieszkańcy Hithlumu co mogli chodzić uciekli na południe, a reszta została zniewolona przez Easterlingów.
Jak się później okazało, zostali uwięzieni w Hithlumie, gdyż Morgoth nie pozwalał im opuszczać jego granic. Easterlingowie rządzili twardą ręką i nierzadko przejawiali okrucieństwo wobec innych. Czasami spośród zniewolonych ludzi wybierali kobiety na swoje żony, jak to uczynił Brodda. Bali się także Morweny, gdyż wierzyli, że jest czarownicą. Jednym ze zniewolonych ludzi był Tuor, ale zdołał uciec oprawcom.
Easterlingowie rządzili Hithlumem aż do Wojny Gniewu, kiedy to ich pan został pokonany. Ci co przeżyli uciekli z powrotem na wschód na Góry Błękitne.
Druga Era[]
Królowi Easterlingów, Khamûlowi Sauron podarował jeden z Pierścieni Władzy. Khamul używał go przez jakiś czas, aż w końcu został przemieniony w Upiora Pierścienia.
Trzecia Era[]
W Trzeciej Erze mianem Easterlingów określano wszystkie narody oraz plemiona zamieszkujące ziemie na wschód od Morza Rhun i Mordoru lub też potężny ich szczepktóry nękał Gondor w okresie 490 TE – 1248 TE oraz w 3019 TE. Byli oni zwykle sprzymierzeni z Sauronem i często atakowali Gondor oraz inne krainy graniczące z Rhun. Porażka Saurona z wojnie z Ostatnim Sojuszem Ludzi i Elfów sprawiła, że zmniejszyli swoją aktywność. W 490 roku zaatakowali Gondor przechodząc przez Dagorlad. Król Gondoru, Ostoher nie mógł z nimi walczyć z powodu podeszłego wieku, więc z najeźdźcami walczył jego syn Tarostar, który poprzez swe liczne zwycięstwa nazwany Rómendacilem I w Quenii oznaczającym Zdobywce Wschodu. W 541 TE Easterlingowie znowu zaatakowali, lecz niestety w walkach zginął król Rómendacil. Na szczęście jego syn Turambar miał głowę na karku i przegonił Easterlingów pólnonego Ithilien.Zostali poważnie osłabieni w walce z dziewiątym Królem Gondoru, Turambarem. Później Gondor podbił niektóre ich ziemie. Na przestrzeni lat władza Gondoru malała w Rhunie, a Easterlingowie ponownie wszczęli walki. W 1248 roku znów zaatakowali Gondor, ale nie byli wystarczająco silni, by go pokonać.
Podczas Wojny o Pierścień brali udział zarówno w Bitwie o Dale, Bitwie na Polach Pelennoru, jak i w ostatecznej batalii całej wojny. Po zniszczeniu Jedynego Pierścieniu oraz Saurona, uciekli z powrotem na wschód.