 |
Uwaga! Ta strona może zawierać treści nieodpowiednie dla młodszych widzów takie jak: wulgarny język, brutalne obrazki lub podteksty seksualne. Jeżeli masz co najmniej 18 lat lub mocniejsza treść nie robi na tobie wrażenia, możesz bez problemu przeglądać tę stronę. W przeciwnym wypadku powinieneś ją zamknąć.
|
—Emhyr do Geralta.
Cesarz Emhyr var Emreis, Deithwen Addan yn Carn aep Morvudd, znany również jako Duny, jest głównym antagonistą serii Wiedźmin.
Był cesarzem Nilfgaardu, najpotężniejszego narodu, jaki kiedykolwiek istniał w świecie Wiedźmina. Po tym, jak został oszukany, by uwierzył w fałszywą przepowiednię dotyczącą podboju świata przez jego potomków, Emhyr próbował poślubić własną córkę, aby zostać rodzicem syna, który miał rządzić światem. Zniesmaczona tym, królowa Pavetta, żona Emhyra, odesłała ich córkę, aby uchronić ją przed tak strasznym losem. To ostatecznie skłoniło Emhyra do rozpoczęcia ogólnokrajowej obławy na swoją córkę Ciri, rozpoczynając wydarzenia z sagi o Wiedźminie, zanim ostatecznie to porzucił, gdy uświadomił sobie swoją ojcowską miłość do córki. Jest publicznie przychylny wobec Starszych Ras, w przeciwieństwie do Monarchów Północy.
Pojawia się jako główny antagonista w książkach i nadrzędny antagonista w trylogii gier o Wiedźminie, będąc nadrzędnym antagonistą Wiedźmina 2: Zabójcy Królów i postacią drugoplanową w Wiedźminie 3: Dziki Gon oraz niewidzialnym nadrzędnym antagonistą Wojen Krwi: Wiedźmińskich Opowieści. Jest także nadrzędnym antagonistą netflixowej adaptacji Wiedźmina z 2019 roku.
Biografia[]
Wczesne lata i Kwestia Ceny []
Jako chłopiec został zaklęty w jeżokształtnego stwora przez czarodzieja Braathensa będącego na usługach uzurpatora, który zamordował jego ojca i przywłaszczył sobie tron Cesarstwa około 1233 roku. Został wypuszczony i przez kilka lat wędrował po świecie z błędnym rycerzem. Gdy ten zginął, Emhyr wędrował sam. W piętnastym roku życia ocalił życie Roegnerowi, królowi Cintry, który zgodnie z Prawem Niespodzianki przyrzekł oddać mu swą córkę. Gdy po piętnastu latach przyszły cesarz, pod tożsamością Duny'ego, przybył do Cintry w celu ożenku z Pavettą, córką Roegnera i Calanthe, w wyniku pewnego splotu wydarzeń został odczarowany przez wiedźmina Geralta z Rivii oraz otrzymał zgodę na małżeństwo przez Calanthe. Wiedźminowi w podzięce przyrzekł oddać swoją córkę, Cirillę.
Po owych wydarzeniach, Emhyr planował ujawnić swą tożsamość Calanthe i odbić Cesarstwo dzięki jej armii. Skontaktował się z nim jednak czarodziej Vilgefortz, który przestrzegł go przed tym i przekazał mu treść przepowiedni Itliny: syn jego i jego córki, Ciri, miał władać połową świata, a syn jej syna – całym światem. Emhyr, w głębi duszy naiwny błędny rycerz, mu uwierzył. Jednocześnie utrzymywał kontakt z walczącymi z uzurpatorem rebeliantami.
Gdy Ciri miała sześć lat, postanowił wywieźć statkiem ją i Pavettę do Cesarstwa, pod przykrywką rejsu na Skellige. Jednak Pavetta ukryła dziecko, a Emhyr w amoku wściekłości wyrzucił żonę za burtę. Po tym zdarzeniu Vilgefortz teleportował go do Cesarstwa, a Dunego uznano za zmarłego. Statek, którym płynęli, zatonął w Głębinie Sedny.
Zdruzgotany śmiercią żony, cesarz początkowo się opierał przed objęciem władzy, chcąc zamordować czarodzieja, ale w końcu przybył do stolicy Nilfgaardu i stanął na czele rewolucji obalając Uzurpatora w 1257 roku. Tak został cesarzem największego tworu państwowego w świecie Wiedźmina.
Inwazja na Cintrę []
Jako że magnaci naciskali na wojnę z Nordlingami, zgodził się na atak na Cintrę w 1263 roku. Potężna armia cesarska przekroczyła Schody Marnadalu i wkroczyła do Cintry, a królowa Calanthe i jej mąż Eist Tuirseach stanęli w obronie kraju, armia Cintry i Skellige została jednak rozbita w bitwie nad rzeką Marnadal, w której zginął król Eist a ranna Calanthe została zabrana z pola walki do stolicy Cintry. Kiedy armia imperium zaczęła podchodzić pod stolicę, cesarz rozkazał członkom służb specjalnych, w tym Cahirowi Mawr Dyffryn aep Ceallachowi odnalezienie i uprowadzenie następczyni tronu Cintry swojej córki Ciri. Kiedy wojsko Nilfgaardu zaatakowało Cintrę, miasto zostało zrównane z ziemią oraz w większości wymordowane a królowa Calanthe nie chcąc dostać się do niewoli odebrała sobie życie. Cahirowi udało się złapać Ciri, jednak ta uciekła mu i zaginęła. Nilfgaardczycy jednak nie zatrzymali się na Cintrze i parli naprzód atakując Sodden. Wkrótce armia cesarstwa została rozbita w Bitwie o Wzgórze Sodden przez zjednoczone siły królestw Północy, które przyłączyły się do wojny po rzezi Cintry. W tym okresie cesarz podobno był przeciwny inwazji na taką skalę, a winą za atak obarczył marszałków i swych dowódców – po zakończeniu wojny Emhyr rozpoczął wielką czystkę w armii.
Tymczasowy pokój []
Po podpisaniu pokoju z Królestwami Północy, w 1264 roku Emhyr rozpoczął zakrojone na szeroką skalę poszukiwanie Ciri oraz przygotowania do następnej wojny. Cesarz miał kłopoty wewnątrz swego wielkiego imperium, kilka mniejszych rebelii w Ebbing i Nazairze nadszarpnęło siłami imperium, powstania jednak zostały stłumione przez młodych oficerów, którzy zastąpili starą kadrę. Kłopoty były również w Cintrze, lud nie zaakceptował Emhyra i nie wybaczył rzezi Cintry oraz śmierci królowej Calanthe. Wielu cintryjczyków uciekło za Jarugę, gdzie pod wodzą marszałka Vissegerda organizowali się w Brugge pod sztandarami Temerii, aby pewnego dnia zemścić się na cesarzu i odzyskać swój kraj. W planach cesarza Cintra miała stać się krajem dostatnim i szczęśliwym – takim jak Toussaint. Jednak w Cintrze wybuchło powstanie pod wodzą księcia Windhalma, diuka dawnego lenna Cintry Attre. Cesarz aby stłumić powstanie zdobytej Cintry, Attre i Górnego Sodden, które pozostały pod władaniem Nilfgaardu, utworzył Prowincję Cintry, a jej namiestnikiem mianował marszałka polowego Menno Coehoorna. W czasie kiedy Emhyr przebywał w Cintrze dowiedział się o spotkaniu królów Północy w zamku Hagge, wiedział również o tym co zamierzają. Przestrzegł Coehoorna, aby ten nie dał się sprowokować i czekał do momentu, w którym przygotuje wojska; wydaje również rozkaz zlikwidowania Geralta przez Rience'a. W międzyczasie dochodzą do niego wieści, że rebelianci z Cintry zostali rozbici a ich przywódca, książę Windhalm, dostał się do niewoli. Cesarz rozkazuje zamordowanie Windhalma w okrutny sposób, aby przestrzec resztę niepokornych baronów i władyków z Cintry. Już wtedy, planując poślubić Ciri, odrzucił propozycje małżeństw z córką księcia Joachima de Wetta i córką diuka Ardala aep Dahy, przez co stracił ich przychylność.
Gdy próba porwania Ciri skończyła się fiaskiem, rok później rozkazał Cahirowi uprowadzić ją z Thanedd, przy okazji wywołując słynny pucz czarodziejów. Gdy Ciri zniknęła bez śladu, Vilgefortz przysłał mu fałszywą Cirillę, biedną szlachciankę, znalezioną przez Codringhera i Fenna. Emhyr zlecił zabicie Vilgefortza, a odnalezienie prawdziwej Ciri nakazuje Stefanowi Skellenowi.
Gdy w końcu odnalazł Cirillę, obudziły się w nim prawdziwe ojcowskie uczucia, dlatego pozwolił jej pozostać z Geraltem i Yennefer. Zakochał się w fałszywej Ciri i wziął z nią ślub.
Rządy []
W roku 1290 mianował Petera Evertsena Wielkim Podskarbim Koronnym. Zginął w latach dziewięćdziesiątych, prawdopodobnie został zabity przez morderców najętych przez Morvrana Voorhisa, następcę Emhyra na tronie cesarskim.
Wiedźmin []
W grze Wiedźmin nie odgrywa on wielkiej roli, jednak może zostać wspomniany przez knechta zakonu strzegącego bram Starej Wyzimy w akcie II i III.
Wiedźmin 2: Zabójcy Królów []
W grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów Emhyr rozkazał swym żołnierzom pojmać Letho z Gulety, Egana, Serrita i Yennefer. Używając sztuczek, wyciągnął potrzebne informacje od Yennefer. Rozkazał Letho i jego wiedźminom zamordować tylu władców Północy ile się da, a następnie winą oskarżyć czarodziejki. Po wprowadzonym zamieszaniu wysłał armię nad Jarugę.
Wiedźmin 3: Dziki Gon[]
W grze Wiedźmin 3: Dziki Gon Emhyr prowadzi inwazję swego Cesarstwa na Królestwa Północy osłabione przez bezkrólewia i wojny domowe, do których doprowadził poprzez królobójcę Letho. Cesarz prosi Geralta o odnalezienie Ciri. Jego losy są zależne od wyborów gracza – Emhyr może zostać zamordowany przez własny naród lub wygrać wojnę i oddać temerczykom ich kraj na zasadzie lennictwa. W zależności od decyzji gracza może zacząć przygotowywać córkę, Cirillę do legalnego przekazania jej pełni władzy cesarskiej lub zostać okłamanym, że Jaskółka zginęła. W tym ostatnim przypadku, nie jest do końca pewne czy wierzy w tę wersję wydarzeń.