 |
Uwaga! Ta strona może zawierać treści nieodpowiednie dla młodszych widzów takie jak: wulgarny język, brutalne obrazki lub podteksty seksualne. Jeżeli masz co najmniej 18 lat lub mocniejsza treść nie robi na tobie wrażenia, możesz bez problemu przeglądać tę stronę. W przeciwnym wypadku powinieneś ją zamknąć.
|
Francis „Franco” Begbie - główny antagonista serii Trainspotting.
Występuje jako główny antagonista powieści Irvine Welsh Trainspotting z 1993 roku, wraz z adaptacją filmową z 1996 roku, powieści Porno z 2000 roku i luźnej adaptacji filmowej T2 Trainspotting z 2017 roku, a także prequelową powieścią Skagboys. Jest także tytułowym czarnym bohaterem powieści The Blade Artist z 2016 roku.
Pozornie przyjaciel głównych bohaterów, ledwo ich toleruje, a wszyscy obawiają się go w zamian; w przeciwieństwie do większości członków grupy, nie jest uzależniony od heroiny - faktycznie aktywnie patrzy na nich z powodu ich chemicznej zależności, mimo że jest zwykłym palaczem i alkoholikiem. Jednak prawdziwym uzależnieniem Begbiego jest przemoc i chętnie wykorzysta każdą okazję, aby sobie na to pozwolić, od wybierania walk w pubie po rabowanie niczego niepodejrzewających turystów.
Brutalny, zadziorny i temperamentny, Begbie można łatwo uznać za niestabilnego umysłowo - akceptowanego przez resztę grupy wyłącznie ze względu na jego zdolność do dostarczania im gotówki.
Wcielił się w niego Robert Carlyle, który zagrał Rumplestiltskina, Adolfa Hitlera, Renard i Durzę.
Osobowość[]
Begbie był uzależnionym od przemocy, sadystycznym i brutalnym maniakiem, który nie lubił niczego więcej niż wywoływać zamieszanie i krzywdzić ludzi bez wyraźnego powodu. Co więcej, był wyjątkowo gniewnym człowiekiem i często brutalnie bił, a nawet dźgał kogoś, kogo uważał za obrażającego go lub denerwującego. Begbie również chętnie robił wrażenie na otaczających go ludziach i często przekręcał prawdę o niektórych historiach, aby wyglądać na wspanialszego i twardszego. Był również dość pretensjonalnym mężczyzną, który patrzył z góry na swoich przyjaciół za ich uzależnienie od narkotyków i uważał się za przełożonego za to, że nie brał heroiny.
Miał jednak łagodną stronę; jego rodzinę. Begbie nie patrzył na tatę z wielkim szacunkiem, ponieważ był starym pijakiem, który ledwo go widział, i zdecydował, że ostatnią rzeczą, którą chciał zrobić przed zemstą na Rentonie, było zadośćuczynienie jego wyobcowanemu synowi i żonie.
Wygląd[]
W początkowej fazie życia Begbie był wysokim, przystojnym, szczupłym mężczyzną o długich, oblanych ciemnobrązowych włosach i gęstych wąsach. Często Begbie wolał nosić bluzy z geometrycznym wzorem nad innymi ubraniami i często nosił proste spodnie i buty. Na specjalne okazje i przy okazji heroiny Begbie nosił szary garnitur z różową koszulą i czarnym krawatem.
Gdy dorastał i po dwudziestu latach spędzonych w więzieniu, Begbie stał się znacznie bardziej muskularny i miał bardziej groźne i imponujące spojrzenie. Jego włosy siwiały i były znacznie krótsze niż w młodości, jednak wąsy pozostały takie same, twarz też wyglądała na znacznie bardziej stwardniałą i zmęczoną niż kiedyś i miał kilka brakujących zębów. Przez cały czas pobytu w więzieniu Begbie był zmuszony do noszenia munduru zielonego więźnia, ale po ucieczce ukradł ubranie lekarza, zanim zabrał kilka rzeczy z własnego domu; w tym czarny sweter z geometrycznymi wzorami na środku, czarna kurtka bomber, szarawo-czarne dżinsy i czarne buty. Nosił również kapelusz i okulary przeciwsłoneczne, aby się ukryć, gdy jest publicznie po ucieczce.