|
Nazwa tego hasła odnosi się do więcej niż jednego pojęcia.
Zobacz inne pojęcia – Hannibal Lecter |
|---|
Uwaga! Ten złoczyńca jest Niekonsekwentnie Okrutny. Oznacza to, że jest on nikczemną postacią, która dopuściła się okropnych czynów i spełnia Nikczemne Standardy historii, w której się znajduje, jednak jej postępowanie jest zbyt niekonsekwentne, aby kwalifikować się jako Czyste Zło czy nawet Prawie Czyste Zło. Taka postać musi dopuścić się co najmniej jednej naprawdę poważnej i wyróżniającej ją zbrodni w fabule, ale jednocześnie musi mieć co najmniej kilka odkupieńczych cech (nawet nawrócenie), aby się zaliczać do tego miana.
|
 |
Uwaga! Ta strona może zawierać treści nieodpowiednie dla młodszych widzów takie jak: wulgarny język, brutalne obrazki lub podteksty seksualne. Jeżeli masz co najmniej 18 lat lub mocniejsza treść nie robi na tobie wrażenia, możesz bez problemu przeglądać tę stronę. W przeciwnym wypadku powinieneś ją zamknąć.
|
—Najsłynniejsza kwestia Dr. Hannibala Lectera.
—Lecter próbujący zabić Willa Grahama.
Hannibal Lecter jest ikonicznym tytularnym antagonistą z serii książek Thomasa Harrisa oraz ich filmowych i serialowych adaptacji. Pełni rolę głównego antagonisty w Milczenie owiec i Czerwony Smok, tytułowego deuteragonisty powieści Hannibal, tytułowego protagonisty powieści Hannibal: Początek i tytułowego głównego antagonisty serialu Hannibal. Jest niezwykle błyskotliwym ale posiadającym zaburzenia psychiczne kanibalistycznym seryjnym mordercą, znanym ze zjadania swoich ofiar.
W jego rolę wcieliło się kilku aktorów w kilku filmach. Najbardziej znanym jest Anthony Hopkins, który zagrał także Edwarda Baileya w filmie Red 2, Teda Crawforda w Słaby punkt oraz Sir Johna Talbota w filmie Wilkołak. Drugim aktorem wcielającym się w jego rolę był Brian Cox, który zagrał także Williama Strykera w filmach z serii X-Men, Agamemnona w filmie Troja oraz Warda Abbotta w filmach z serii Bourne. Młodego Hannibala wcielił się Gaspard Ulliel, a w serialu zagrał go Mads Mikkelsen.
Wygląd[]
Lecter, jak opisano w powieściach Thomasa Harrisa, jest małym, gibkim mężczyzną, który ma niesamowitą siłę w swoich ramionach. W Milczenie owiec okazuje się, że lewa ręka Lectera ma stan zwany polidaktylią duplikacji środkowego promienia, tj. zduplikowany środkowy palec. W powieści Hannibal kilkakrotnie przeprowadza operacje plastyczne własnej twarzy i chirurgicznie usuwa dodatkowe palce. Oczy Lectera są bordowe i odbijają światło . Ma małe, białe zęby i ciemne zaczesane do tyłu włosy.
Osobowość[]
Uważa się, że Lecter ma aspołeczne zaburzenie osobowości i jest nazywany „czystym socjopatą”. Jednak w książkach jest opisywany jako socjopata, ponieważ nikt nie wie, jak go nazwać. Chociaż nie ma sumienia i nie ma wyrzutów sumienia za swoje zbrodnie, nie przejawia innych cech tradycyjnie związanych z antyspołecznym zaburzeniem osobowości: nie jest płytki ani wyzyskujący, nie popełnia drobnych przestępstw i nigdy nie był włóczęgą. Opisuje większość ludzi jako „biednych tępaków”, a mimo to rozkwita dzięki podziwowi innych, czego przykładem jest jego oporna niechęć do rozstania się z listem Dolarhyde'a, ponieważ według Grahama „był pełen komplementów”. Lecter uważa, że jest po prostu zły.
Lecter jest bardzo inteligentny, nienagannie kulturalny i wyrafinowany. Zamiast po prostu zabijać dla zabawy, zabija tych, którzy wykazują zły gust lub złe maniery, a dobry gust i dobre maniery są dla niego zarówno obsesją, jak i koniecznością. Zabija także tych, których uważa za moralnie okrutnych, zadziornych, budzących sprzeciw i odpychających, takich jak pedofile, jest dość opiekuńczy wobec dzieci w wyniku zabójstwa jego siostry Mischy. Służyło to również jako katalizator jego morderstw. Chociaż sprawia mu przyjemność zabijanie swoich ofiar, zwykle w skomplikowany sposób, wiele z nich umiera niemal natychmiast lub przynajmniej bezboleśnie. Dalsze dowody wskazują, że kiedy zaatakował pielęgniarkę, jego puls nie przekraczał 85 uderzeń na minutę, wzrastając z 72 uderzeń na minutę. Podczas bicia policjanta na śmierć bicie jego serca wzrosło do zaledwie 100 uderzeń na minutę, ale wkrótce spadło. Sposób w jakiś traktuje swoje ofiary może polegać na zamiłowaniu do chaosu i zniszczenia wszechświata zmierzającego w kierunku wysokiej entropii. Czytając Krótka historia czasu Stephena Hawkinga, wierzył, że czas się odwróci, więc nieporządek wróci do porządku.
Jego obsesja na punkcie Starling jest ewidentna od ich pierwszego spotkania i choć początkowo jest tylko z jego strony, ostatecznie staje się wzajemna. Lecter jest początkowo zafascynowany mieszanką głupoty i przebiegłości Starling, na przykład kiedy wykorzystuje jej zakłopotanie podczas ataku, aby zdobyć informacje. Następnie zaczyna wymieniać odpowiedzi na temat sprawy, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat jej przeszłości i nadal kontaktuje się z nią nawet po ucieczce. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych szuka jej bez jej wiedzy, a liczne postacie wskazują, że się w niej zakochał. Po tym, jak ratuje go i opiera się praniu mózgu, oboje zostają kochankami, a ich romantyczny związek tłumi jego kanibalistyczne pragnienia.
Lecter posiada intelekt, którego nie można dokładnie ocenić żadnym znanym człowiekowi testem. Jest ekspertem w dziedzinie psychologii (choć nie wierzy, że jest to nauka) i jest w stanie straszyć, manipulować i naginać innych do swojej woli zwykłymi słowami. Potrafi również wykorzystać swoją ogromną prezencję i władczą, ale subtelną osobowość, aby osiągnąć zamierzony efekt. Jego zdolności umysłowe są oszałamiające, ponieważ stworzył pałac pamięci (system mnemoniczny), którego wielkość i złożoność jest porównywalna z Pałacem Topkapi. Jako taki, Lecter niczego nie zapomina, jest w stanie powrócić do określonego wspomnienia, kiedy tylko zechce, poprzez dostęp do przedmiotów, które „wyposażają” jego pałac pamięci.
Ciekawostki[]
- Wbrew powszechnemu przekonaniu Lecter tak naprawdę nie mówi „Cześć Clarice” podczas spotkania ze Starling w sądzie, a raczej „Dobry wieczór Clarice”.