—Klogg to Klaymena.
Klogg jest głównym antagonistą gry The Neverhood z 1996 roku i gry SkullMonkeys z 1998 roku.
Był on pierwszym synem Hogborga - twórcy świata Neverhood. Pragnął on od samego początku przywłaszczyć dla siebie koronę Hogborga i przejąć kontrolę nad światem, głównie z powodu jego dziecinnej chciwości. Kiedy Klogg nałożył na siebie koronę, jego wygląd się zmienił, a także stał się bardziej potworny i złośliwy.
Głosu użyczył mu Doug TenNapel.
Charakterystyka[]
Wygląd[]
Dawniej[]
Dawniej Klogg swoim wyglądem bardzo przypominał Klaymana, głównego bohatera gry, z tą różnicą, że miał tylko jedną kulę na piersi i bordowy brzuch.
Przemiana[]
Po umieszczeniu korony Hogborga na głowie, przekształcił się w matowoczerwoną istotę o białych zębach i pazurach. Jego prawe oko zrobiło się białe, a lewe brązowe. Na jego głowie pojawił się pojedynczy kolec, a na jego oczach pojawiły się duże, złączone ze sobą brwi. Wydaje się nosić brązowo-biały, poszarpany płaszcz oraz ma czerwone nogi z białymi stopami i czerwonymi palcami.
Osobowość[]
Klogg to nic innego jak chciwy, żądny władzy tyran. Nie obchodzi go nic poza sobą i własną chciwością, jest narcyzem pozytywnie mówiącym tylko o sobie i swojej wielkości. Jest bardzo inteligentny, wie, jak tworzyć rzeczy i tworzy genialne pułapki. Mimo to jest to postać grana humorystycznie ze względu na jego bardzo zabawny i komiczny głos. Po jego śmierci stworzono całą piosenkę o jego zgonie, aby uczcić to, że ludzie wprost go nienawidzą.
Ciekawostki[]
- Klogg i inne ważne postacie nie były w rzeczywistości animowane za pomocą tradycyjnej techniki claymation. Były wykonane głównie z pomalowanych figurek lateksowych z mosiężną armaturą. Zapewniało im to potrzebną stabilność, a także zapobiegało nadmiernemu odkształcaniu się i prawdopodobnie rozpadaniu się lub topieniu, co miało miejsce w przypadku tradycyjnych glinianych modeli.
- W angielskiej wersji dobrego zakończenia gry, Klogg krzyczy "Son of a ....!" gdy został wyrzucony z Neverhood przez armatę. W wersji rosyjskiej kończy całą swoją kwestię.
- Pomimo tego, że jest głównym antagonistą, nie pojawia się zbyt często.