Złoczyńcy Wiki
Advertisement

Śmiertelnicy błagają o prawdę, której nie mogą otrzymać.

—Koryfeusz.

To twoja wina, "Heroldzie". Zakłóciłeś rytuał planowany od lat i zamiast zginąć, ukradłeś to, co było jego celem. Nie wiem, jak przetrwałeś, ale twoje "znamię", którym wymachujesz ku szczelinom, ja utworzyłem, by uderzyć na same niebiosa. A ty miałeś czelność wykorzystać Kotwicę, by odczynić moje dzieło!

—Koryfeusz.


Koryfeusz (właściwie Sethius Amladaris) to starożytny mroczny pomiot, uwięziony przez Szarych Strażników w więzieniu w Górach Vimmark, oraz główny wróg Inkwizycji. Służy jako główny antagonista w Dragon Age: Inkwizycja oraz w dodatku Dziedzictwo do Dragon Age II.

Udział[]

Przed akcją gry[]

Sethius Amladaris to jeden z tevinterskich magistrów, którzy odpowiedzieli na wezwanie Dawnego Boga Dumata i weszli do Pustki, aby zdobyć Złote Miasto. Każdy z siódemki był wielkim kapłanem jednego z Dawnych Bogów, Koryfeusz służył jako kapłan Dumata. Jako że wszyscy kapłani spiskowali przeciwko sobie, chcąc zyskać jak największą władzę, używali pseudonimów, aby ukryć swoją prawdziwą tożsamość. Magister nazywający siebie Koryfeuszem, tudzież Dyrygentem, był odpowiedzialny za przewodzenie pozostałym sześciu w skomplikowanym rytuale mającym zapewnić im wejście do Pustki.

W jakiś czas po Pierwszej Pladze, w roku -191 Starożytności, Szary Strażnik Sashamiri uwięził Koryfeusza w wieży na Głębokich Ścieżkach pod Górami Vimmark. Przesłuchania go nie dawały żadnych efektów, ponieważ każdy Strażnik przebywający w jego pobliżu ulegał jego wpływom. Po opuszczeniu obszaru zapominali o wszystkim, co działo się wcześniej i popadali w obłęd. Mogło być to swego rodzaju Powołanie dla wszystkich noszących skażenie, podobne do tego, które nadają Dawni Bogowie, przyciągając mroczne pomioty i Strażników do swoich więzień.

Na kilka lat przed przybyciem Hawke’a do Kirkwall, jego ojciec Malcolm Hawke zapieczętował więzienie Koryfeusza przy pomocy magii krwi, którą Strażnicy wykorzystywali do tego celu od nieskażonych magów jeszcze przed założeniem Zakonu.

Dragon Age II: Dziedzictwo[]

Kiedy Hawke przybywa do Vimmarku, spotyka Janekę, która chce wykorzystać Koryfeusza jako broń w walce z Plagą, podczas gdy były komendant Szarych Larius chce go zabić, zanim ucieknie z więzienia dzięki słabnącym pieczęciom. Podczas pierwszego spotkania z Hawkiem domaga się, żeby wszyscy obecni złożyli mu szacunek należy osobie z jego statusem, nie zdając sobie sprawy, że Wolne Marchie już od wieków nie należą do Tevinteru. Koniec końców zostaje oswobodzony, a po krótkiej rozmowie skonfundowany atakuje Hawke’a i jego sojuszników.

Chociaż Hawke’owi udaje się pokonać Koryfeusza, temu udaje się przeżyć dzięki opętaniu skażonego ciała Lariusa lub Janeki, korzystając z mocy podobnej do tej, jaką posiadają arcydemony, mogące posiąść ciało najbliższego pomiota, jeśli to nie Strażnik zada śmiertelny cios.

Dragon Age: Inkwizycja[]

Koryfeusz zyskuje na swoje usługi Venatori, liczne demony, dotkniętych spaczeniem Szarych Strażników i czerwonych templariuszy. Kontroluje smoka czerwonego lyrium, a jego wyznawcy nazywają go Przedwiecznym.

Podczas zorganizowanego przez Zakon konklawe w Świątyni Świętych Prochów przy pomocy Szarych Strażników więzi Boską Justynię V i niszczy ją, aby wzmocnić starożytny elfi artefakt zwany Kulą Zniszczenia, chcąc zyskać dość mocy, aby ponownie wejść do Czarnego Miasta i zostać bogiem. Rytuał zostaje zakłócony przez Inkwizytora, który przypadkiem zdobywa Kotwicę pozwalającą kontrolować wejścia do Pustki. Prowadzi to do wybuchu, w którym giną uczestnicy konklawe, a na niebie pojawia się Wyłom.

Inkwizytor z pomocą nowych sojuszników zamyka Wyłom, co doprowadza Koryfeusza do wściekłości, zwłaszcza, że Bohater odebrał mu potencjalną armię. Przedwieczny postanawia zaatakować Azyl ze swoimi oddziałami.

Koryfeusz w pewnym momencie przywołuje swojego smoka, by zwycięstwo było po jego stronie. Bestia pali wszystkich i wszystko na swojej drodze w Azylu. Zmusza to Inkwizycję do wycofania się w głąb osady. W końcu, Inkwizytor postanawia poświęcić siebie, by odwrócić uwagę Przedwiecznego i zyskać czas dla mieszkańców Azylu. W ten sposób, Koryfeusz osobiście przybywa na pole bitwy i wychodzi z płomieni, stając oko w oko z Inkwizytorem. Nakazuje Bohaterowi uklęknąć i poznać to, czym tylko udawał, że jest. Przedwieczny zauważa, że niczego nie żąda od głównego protagonisty, bo ten nic mu dać nie może, ale nawet to go nie powstrzyma. Wyjawia, że przybył po Kotwicę, której proces odbierania zacznie się natychmiast. W tym momencie, Przedwieczny za pomocą magii stara się wyrwać znamię Inkwizytora. W trakcie procesu, Koryfeusz mówi, że to wszystko wina Bohatera, który zakłócił rytuał planowany od lat i zamiast zginąć, ukradł to, co było jego celem. Dodaje, że nie ma pojęcia, jak główny protagonista przetrwał, ale jego „znamię”, którym wymachuje ku szczelinom zostało stworzone właśnie przez Przedwiecznego, by uderzyć w same niebiosa. Ze złością stwierdza, że Inkwizytor miał czelność wykorzystać Kotwicę, by odczynić jego dzieło. Zniecierpliwiony Przedwieczny, brutalnie chwyta głównego protagonistę i podnosi do góry widząc, że proces odbierania znamienia nie przechodzi pomyślnie. Wyjawia Inkwizytorowi, że kiedyś wtargnął do Pustki w cudzym imieniu, by osobiście służyć Dawnym Bogom. Jednak znalazł tylko chaos i zepsucie, a także szepty martwych. Wyznaje, że przez tysiąc lat czuł się zagubiony, ale teraz się to skończyło, bo umocnił w sobie wolę, by powrócić pod własnym imieniem celem bronienia podupadłego Imperium Tevinter i naprawienia tego splugawionego świata. Proponuje, by Inkwizytor modlił się o jego pozytywny rezultat działań, ponieważ widział tron bogów i był on pusty. Koryfeusz w końcu puszcza głównego protagonistę i z zażenowaniem stwierdza, że Kotwica jest trwała, ponieważ ingerencja Bohatera ją zepsuła. Przedwieczny akceptuje to i mówi, że zacznie od nowa. Stwierdza, że znajdzie inny sposób, by dać temu światu naród i boga, na którego zasługują. Natomiast zauważa, że nie zdzierży nawet nieświadomego rywala i wyjawia Inkwizytorowi, że musi umrzeć. Bohater zauważa, że uciekinierzy dają mu sygnał, wystrzeloną, ognistą strzałą. Wykorzystuje okazję i wypuszcza z katapulty pocisk, który wywołuje olbrzymią lawinę ku zdziwieniu Koryfeusza. Przedwieczny wycofuje się z pomocą swojego smoka, który transportuje go w bezpieczne miejsce.

Kiedy Inkwizytorowi udaje się pokrzyżować szyki Koryfeusza, chcącego zdobyć armię demonów i zdestabilizować Orlais, ten ostatecznie decyduje się skoncentrować wszystkie wysiłki na poszukiwaniu eluvianu – elfiego artefaktu mieszczącego się w Świątyni Mythal w dziczy Arbor. Koryfeusz zostaje zabity przez strażnika świątyni, odradza się jednak w ciele pobliskiego Strażnika. Inkwizytorowi i Morrigan udaje się dotrzeć do Studni Smutków i wypić z niej, przez co eluvian, pozwalający fizycznie wejść do Pustki, staje się dla Koryfeusza bezużyteczny.

Po przetrzebieniu jego armii przez siły Inkwizycji, Koryfeusz powraca do Świątyni Świętych Prochów w desperackiej próbie ponownego otwarcia Wyłomu. Gdy na miejsce przybywa Inkwizytor, Koryfeusz sprawia, że świątynia unosi się w powietrze, odcinając przeciwnikom drogę ucieczki. Kiedy jego smok stara się zniszczyć Inkwizytora, zostaje zaatakowany przez innego smoka, zmuszając Koryfeusza do stawienia mu czoła w walce. Inkwizytorowi udaje się pokonać smoka, a następnie użyć Kuli Zniszczenia i swojego znamienia do ponownego zamknięcia Wyłomu, a następnie wygnania Koryfeusza do Pustki, niszcząc przy tym jego ciało.

Osobowość[]

Koryfeusz to potężna istota Mrocznego Pomiotu, której służą Venatori, uważający swojego pana za żywego boga. Jest niezwykle nieustępliwy, manipulacyjny, zdradziecki, ambitny i skrajnie narcystyczny. Jest uosobieniem arogancji i wierzy, że jego działania nie jest w stanie pojąć żadna inna istota.

Ciekawostki[]

  • Pokonanie Koryfeusza w Dziedzictwie odblokowuje osiągnięcie „Dyrygent”. W klasycznym języku greckim κορυφαῖος (korypháios) oznacza „dyrygenta chóru”, co może tłumaczyć nazwę osiągnięcia. Obecnie w języku angielskim słowo „koryfeusz” poza dyrygentem oznacza „przywódcę grupy”, zaś w języku polskim „wybitną jednostkę”.
  • Chociaż przez wieki był uśpiony, mógł komunikować się ze skażonymi istotami, w tym Strażnikami. Spowodowało to zaniepokojenie u Lariusa i Andersa, jednak Bethany i Carver wydają się na to nie reagować.
  • Magistrowie wodzeni przez Dumata szukali „złotego światła”, zaś Dawny Bóg za wejście do Złotego Miasta obiecał im boskie moce.
  • Po wejściu do Pustki okazało się jednak – jak twierdzi Koryfeusz – miasto było już czarne i spaczone, co kłóci się z wierzeniami Zakonu, że to tevinterscy magistrowie spaczyli Złote Miasto, zamieniając je w Czarne Miasto. Nie zmienia to jednak tego, że to Koryfeusz i inni magistrowie stali się pierwszymi mrocznymi pomiotami.
  • Przed staniem się mrocznym pomiotem był magistrem reprezentującym ród Amladaris w Imperialnym Senacie.
  • Chociaż twierdzi, że nie wierzy w żadnych bogów, zarówno podczas walki z Hawkiem, jak i Inkwizytorem, wzywa na pomoc swoich dawnych smoczych panów.
Advertisement