Uwaga! Ten złoczyńca jest Prawie Czystym Złem. Oznacza to, że ten złoczyńca jest wyjątkowo nikczemną postacią, aczkolwiek z różnych powodów nie jest wystarczająco nikczemny, aby kwalifikować się jako pełnoprawne Czyste Zło. Może się on nie kwalifikować dlatego, że, pomimo popełnionych okrucieństw i złego charakteru, ma pojedynczą, minimalnie pozytywną cechę lub dokonał co najmniej jednego dobrego czynu, ewentualnie, nie spełnia on wystarczających warunków jako Czyste Zło w porównaniu z innymi całkowicie nikczemnymi złoczyńcami w tym samym dziele. Zawsze się to jednak może zmienić, jeśli np. na skutek nowych wydarzeń lub popełnionych nowych czynów w fabule, złoczyńca może zostać uznany za pełnoprawne Czyste Zło.
|
 |
Uwaga! Ta strona może zawierać treści nieodpowiednie dla młodszych widzów takie jak: wulgarny język, brutalne obrazki lub podteksty seksualne. Jeżeli masz co najmniej 18 lat lub mocniejsza treść nie robi na tobie wrażenia, możesz bez problemu przeglądać tę stronę. W przeciwnym wypadku powinieneś ją zamknąć.
|
—Makbet.
—Najsłynniejsza kwestia Makbeta.
Makbet jest tytułowym głównym bohaterem słynnej tragedii Williama Szekspira pod tym samym tytułem z 1606 roku.
Jest byłym szkockim wojownikiem, który ulega zepsuciu spowodowanym przerośniętymi ambicjami po usłyszeniu przepowiedni od trzech czarownic, które mówią, że zostanie tanem Kawdoru, a następnie królem Szkocji. Makbet miał tak wielką obsesję na punkcie władzy, że stał się morderczym tyranem.
Jest luźno oparty na Makbecie, królu Szkocji, który rządził w latach 1040-1057 n.e.
Biografia[]
Makbet był największym generałem króla Dunkana, a także tanem (tytułem odpowiadającym hrabiemu) Glamis. Pewnego dnia, gdy zdradziecki Macdonwald zdradził królestwo, próbując przejąć tron, Makbet w pojedynkę pokonał zarówno jego armię, jak i ostatecznie samego Macdonwalda, a następnie pomógł pokonać armię Norwegii, gdy ta próbowała wykorzystać całe zamieszanie. Działania te wzbudziły ogromny podziw u Dunkana wobec Makbeta, w nagrodę ogłaszając go nowym tanem Kawdoru (ponieważ poprzednik miał zostać stracony za zdradę).
Tymczasem Makbet wraz ze swoim przyjacielem i towarzyszem broni Banko, wciąż na polu bitwy, spotkali trzy wiedźmy. Pozdrowiły one Makbeta jako obecnego tana Glamis, nowego tana Kawdoru i przyszłego króla Szkocji, stwierdzając jednocześnie, że rodzina Banko będzie rządzić Szkocją przez pokolenia po Makbecie, lecz sam Banko nie będzie królem. Wiedźmy potem zniknęły, a tanowie Ross i Angus przybyli, by powiedzieć Makbetowi o jego wstąpieniu na stanowisko tana Kawdoru. Makbet, wiedząc już, że druga część przepowiedni wiedźm jest prawdziwa, zastanawiał się, czy to oznacza, że zostanie królem Szkocji, lecz Banko poradził mu, aby się tym nie kierował, ponieważ wiedźmy mogły próbować sprowadzić go na ciemną ścieżkę obietnic władzy i lepszego życia.
Kiedy Makbet wrócił do swojego zamku, jego żona, Lady Makbet, namówiła go, aby zabił Dunkana i objął tron. Makbet początkowo odmówił, lecz z czasem Lady Makbet przekonała go do tego, odwołując się do jego dumy i ambicji. Kiedy Dunkan został na noc w swoim domu, Makbet zabił go we śnie i wrobił w ten akt dwóch strażników. Synowie Dunkana, Malkolm i Donalbein, wywnioskowali, że będą oni następnymi ofiarami zabójcy ich ojca, po czym uciekli odpowiednio do Anglii i Irlandii, pozwalając Makbetowi przejąć tron.
Po zdobyciu władzy Makbet stał się tyranem, zabijając każdego, kto stanowił zagrożenie dla jego władzy. Nakazał zabić Banka i jego syna Fleance'a, aby zapobiec spełnieniu się przepowiedni czarownic dotyczącej linii Banka, lecz doszło jedynie do śmierci samego Banka; Fleance uciekł, co oznacza, że pewnego dnia miał zostać królem i ojcem dynastii. Zakrwawiony duch Banka pojawił się przy stole Makbeta podczas bankietu, wprawiając go w paranoiczną wściekłość. Ponownie udał się do wiedźm, aby zapytać o swoją przyszłość, lecz te powiedziały mu, że jest bezpieczny, dopóki „Las Birnam nie przybędzie do Dunsinane” i że „żaden mężczyzna zrodzony z kobiety” nie może go skrzywdzić. Niemniej jednak stał się nieufny wobec tana Fife (Makdufa) i nakazał go zabić. Zabójcy Makbeta pojawili się w zamku Makdufa, stwierdzając jego zniknięcie oraz mordując jego żonę i dzieci.
Tymczasem Lady Makbet była tak ogarnięta wyrzutami sumienia za to, co zrobiła wraz z mężem, że straciła zmysły i popełniła samobójstwo. Na wieść o śmierci żony Makbet stracił wolę życia, mimo to na złość postanowił walczyć z armią dowodzoną przez Malkolma i Makdufa. Armia tego drugiego przybyła w zbroi wykonanej z drewna z drzew Birnam, odsłaniając podwójne znaczenie pierwszej przepowiedni wiedźm. Po zabiciu młodego Siwarda, Makbet stanął twarzą w twarz z Macdufem i ogłasił się niepokonanym, powołując się na przepowiednię wiedźm; Macduf odpowiedział, że urodził się przedwcześnie i został chirurgicznie usunięty z łona matki, co oznacza, że technicznie rzecz biorąc, nie urodził się „z kobiety”. W końcu zdając sobie sprawę ze zdrady wiedźm, Makbet postanowił umrzeć w walce i zaatakował Macdufa w pełnej furii. Podczas gdy Makbet podjął mężną walkę, Macduf ostatecznie go pokonał i zabija poprzez ścięcie głowy, kończąc w ten sposób na dobre jego tyranię. Następnie Malkolm przejął tron, podczas gdy Fleance znalazł się pod ochroną i opieką.
Filmowe wcielenia[]
Wielu wybitnych aktorów w wielu filmowych adaptacjach sztuki Szekspira wcielało się w rolę Makbeta. Należeli do nich:
- Zmarły Orson Welles - grał on Harry'ego Lime'a w filmie Trzeci człowiek, Hanka Quinlana w filmie Dotyk zła i Le Chiffre'a w filmowej adaptacji Casino Royale z 1967 roku.
- Zmarły Sean Connery - grał on Sir Augusta De Wyntera w filmowej adaptacji Rewolwer i melonik z 1998 roku.
- Ian McKellen - grał on Magneto w filmach z serii X-Men, Kurta Dussandera w filmie Uczeń szatana, Sir Leigha Teabinga w filmie Kod Da Vinci, Horatio P. Huntingtona w filmie Animal Crackers, Roya Courtnaya w filmie Kłamstwo doskonałe i Ryszarda III w filmowej adaptacji występu teatralnego o tej samej nazwie z 1995 roku.
- Patrick Stewart - grał on Rafe'a Bentleya w filmie Spryciarz, Locutusa w serialu Star Trek: Następne pokolenie, doktora Jonasa w filmie Teoria spisku, Darcy'ego Bankera w filmie Sala strachu, Króla Goobota w filmie animowanym Jimmy Neutron: mały geniusz, Avery'ego Bullocka w serialu animowanym Amerykański tata i Johna Bosleya w filmowej wersji Aniołków Charliego od BBC z 2010 roku.
- Michael Fassbender - grał on Burke'a w filmie Jonah Hex, młodego Magneto w filmach z serii X-Men, Davida 8 w prequelach serii Obcy i Edwina Eppsa w filmowej adaptacji Zniewolony z 2013 roku.
- Denzel Washington - grał on Alonzo Harrisa w filmie Dzień próby, Franka Lucasa w filmie Amerykański gangster i opętanego Johna Hobbesa w filmie Fallen.
Ciekawostki[]
- Makbet stał się tak kultowym złoczyńcą, że był on inspiracją dla innych czarnych charakterów:
- Saruman, jeden z głównych antagonistów dzieła J.R.R. Tolkiena Władca Pierścieni był inspirowany Makbetem. Tolkienowi nie podobało się zakończenie dzieła Szekspira, w którym las okazał się ludzką armią. Powiedział wtedy, że inaczej ułoży tę historię i sprawi, że żywe drzewa zaatakują króla, co w efekcie przyniosło wydarzenia z Dwóch wież, gdzie Entowie zaatakowali Isengard, gdzie Saruman hodował żołnierzy Uruk-hai dla Saurona.
- Megatron mógł być inspirowany Makbetem, biorąc pod uwagę, że w filmach live-action rządził Cybertronem, ale zdradził swoje stanowisko.
- Makbet jest uważany za postać cieszącą się tak złą reputacją, że nikt nigdy w teatrze nie wymówi na głos jego imienia. Powody tego są takie, że król Jakub I nie lubił tej sztuki, co spowodowało, że Szekspir popadł w depresję; później zaczął żałować, że to napisał. To, w połączeniu z plotkami, że Szekspir rozgniewał prawdziwe wiedźmy, które przeklęły sztukę, nadaje temu dziełu reputację przeklętego. Makbet cieszył się wówczas bardzo wysoką kontrowersją ze względu na wizualne przedstawienie królobójstwa.
- To może sugerować, że Lord Voldemort również mógł być inspirowany Makbetem, biorąc pod uwagę, że w Harrym Potterze nikt nie wypowiadał na głos jego imienia.
- Historyczny Makbet jest uważany za dobrego króla i zamiast go zamordować podczas snu, zabił Dunkana w bitwie. Szekspir słynął z przekręcania wydarzeń historycznych w ramach swojej własnej narracji.