 |
Uwaga! Ten złoczyńca został uznany za Czyste Zło. W związku z tym jest jednym z najgorszych złoczyńców, pozbawionym jakichkolwiek pozytywnych cech i bez żadnych szans na nawrócenie się. Nawet jeśli posiada jakieś pojedyncze pozytywne cechy, to najczęściej są one całkowicie fałszywe, nieszczere i w ogóle nie usprawiedliwiają ohydnych zbrodni, jakich złoczyńca się dopuścił, albo jeśli posiada jakieś humorystyczne lub komediowe momenty, to nijak one nie umniejszają dokonanych przez niego nikczemnych czynów. Dla tego rodzaju złoczyńcy robienie złych rzeczy jest tak naturalne, jak oddychanie.
|
—Neron
Neron - piąty cesarz rzymski, pasierb i następca Klaudiusza. Syn Gnejusza Domicjusza i Agryppiny Młodszej, później żony Klaudiusza.
Pod naciskiem jego matki ojczym usynowił go dając mu wolną drogę do tronu na, który nie musiał długo czekać, gdyż po otruciu Klaudiusza przez Agryppinę siedemnastoletni Neron objął rządy w Rzymie.
Zginął śmiercią samobójczą przystawiając sobie nóż do gardła, który jego sługa pchnął i zanim centurion zdążył dotrzeć Neron wykrwawił się na śmierć.
Główny antagonista powieści Henryka Sienkiewicza pt. Quo Vadis, a także jej filmowej adaptacji.
Cechy[]
Nerona cechowała przede wszystkim pycha. Był marnym artystą, ale uważał, że jest największym poetą i śpiewakiem wszechczasów. Był człowiekiem bez sumienia i serca. Lubował się na okrucieństwo i z przyjemnością patrzył na mękę chrześcijan na arenie. Znęcał się też psychicznie nawet nad własnymi senatorami trzymając ich tym samym w ciągłym strachu. Jeśli jeszcze dodamy tchórzostwo, podejrzliwość, małostkowość i zmienne humory wyjdzie nam obraz potwora, a tymczasem Neron był dzieckiem swego czasu.