|
Nazwa tego hasła odnosi się do więcej niż jednego pojęcia.
Zobacz inne pojęcia – Orkowie |
|---|
Orkowie znani również jako Gobliny – elfy zamienione przez Morgotha za pomocą tortur w szkaradne kreatury. Są główną siłą w każdej armii sił zła.
Historia[]
Początek[]
Morgoth po obudzeniu się Elfów zaczął je porywać i torturować. Tak o to powstali Orkowie, którzy mieli być w zamyśle swojego twórcy kpiną dla Elfów. Po pojmaniu Morgotha przez Valarów, wielu Orków przetrwało w ruinach Angbadu, podobnie jak Balrogowie, Sauron oraz wiele innych sług Morgotha.
Pierwsza Era[]
Po powrocie do Śródziemia, Morgoth stworzył nowe zastępy Orków, którzy odtąd stali się główną siłą w jego armii. Dziesiątki, lub nawet setki Orków wzięło udział następnie we wszystkich bitwach Wojny o Beleriand. Z początku Orkowie byli słabi w starciu z Elfami, ale gdy Morgoth stworzył Smoki, role się odwróciły. W końcowych latach Wojny Orkowie chodzili swobodnie po Beleiandzie, gdyż Elfowie byli prawie wyniszczeniu. Brali udział w Wojnie Gniewu w której to ich pan poniósł porażkę. Po upadku Morgotha uciekli na wschód, gdzie zamieszkali w górach Angmaru i Górach Szarych.
Druga Era[]
Około 1000 roku Sauron ponownie pojawił się w Śródziemiu, obrał Mordor za swoją siedzibę i rozpoczął budowę Barad-dûr. Wtedy to też Orkowie zaczęli zbierać się pod jego przywództwem. Mimo to, Orkowie nie odgrywali w tamtejszych czasach zbytnio ważnej roli, gdyż Sauron wybrał inny sposób na pokonanie Wolnych Ludów. Stworzył Pierścienie Władzy. Podczas Wojny Elfów z Sauronem w 1700 roku Orkowie stanowili główną siłę wojskową w armii Saurona. Mimo, że Orków było znaczniej więcej od Elfów, to Elfowie zdołali pokonać Saurona z pomocą Numenoryjczyków. Jednak ta klęska nie wpłynęła zbytnio na Orków, którzy nadal grasowali na wschód od Gór Mglistych. Wtedy to też Orkowie odebrali z rąk Krasnoludów Górę Gundabad. Później walczyli w Wojnie Ostatniego Przymierza z Sauronem w której to Sauron utracił Jedyny Pierścień, a liczba po Orków zmalała.
Trzecia Era[]
Po klęsce Saurona, jeden z jego Nazguli Czarnoksiężnik z Angmaru na polecenie Saurona utworzył Królestwo Angmaru. Tam zaczęli gromadzić się liczne zastępy Orków, którzy pod wodzą Czarnoksiężnika zaatakowali Eriador i doprowadzili do upadku Arnoru.
Po wypędzeniu Krasnoludów z Morii przez Zgubę Durina, Orkowie zamieszkali tam i szybko się rozmnożyli.
W Górach Mglistych żyły niezależne grupy Orków, przywódcą jednej z nich był Azog, który doprowadził do wybuchu Wojny Krasnoludów z Orkami. Po zakończeniu wojny, Orkowie powrócili z powrotem do swoich jaskiń. Pojawili się ponownie w 2941 roku, kiedy to wzięli udział w Bitwie Pięciu Armii.
Po tym jak Sauron ogłosił swój powrót do Mordoru, zaczął zbierać armię złożoną z Orków. Orkowie walczyli w wielu bitwach Wojny o Pierścień. Jedną z takich bitew była Bitwa na Polach Pelennoru. Po upadku Saurona, Orkowie prowadzili jeszcze sporadyczne walki.
Czwarta Era[]
Los Orków po Wojnie o Pierścień nie jest znany. Orkowie z Morii albo uciekli z kopalni, albo zostali zabici przez Krasnoludów, którzy ponownie osiedlili się tam. Być może Orkowie przetrwali w innych rejonach Śródziemia.