Uwaga! Ten złoczyńca jest Prawie Czystym Złem. Oznacza to, że ten złoczyńca jest wyjątkowo nikczemną postacią, aczkolwiek z różnych powodów nie jest wystarczająco nikczemny, aby kwalifikować się jako pełnoprawne Czyste Zło. Może się on nie kwalifikować dlatego, że, pomimo popełnionych okrucieństw i złego charakteru, ma pojedynczą, minimalnie pozytywną cechę lub dokonał co najmniej jednego dobrego czynu, ewentualnie, nie spełnia on wystarczających warunków jako Czyste Zło w porównaniu z innymi całkowicie nikczemnymi złoczyńcami w tym samym dziele. Zawsze się to jednak może zmienić, jeśli np. na skutek nowych wydarzeń lub popełnionych nowych czynów w fabule, złoczyńca może zostać uznany za pełnoprawne Czyste Zło.
|
—Pride
Pride (プライド, Puraido) jest antagonistą w mandze i anime Fullmetal Alchemist. Jest pierwszym homunculusem stworzonym przez Ojca (głównego antagonistę serii). Mieszka z homunculusem Wrathem, władcą kraju Amestris znanym przez ludność jako King Bradley, udając jego przybranego syna Selima Bradleya, by stworzyć życzliwą fasadę.
W japońskiej wersji językowej głosu użyczyli mu Makoto Tsumura (2003) i Yuko Sanpei (2009), a w wersji angielskiej Zarah Little (2003) i Brittney Karbowski (2009).
Biografia[]
Przeszłość i zawód[]
Pride został stworzony przez Ojca bardzo szybko po zniszczeniu kraju Xerxesa, około 350 do 400 lat przed rozpoczęciem serii. Od czasu założenia kraju Amestris zawsze udaje, że jest ludzkim chłopcem i bliskim krewnym przywódców kraju (których to sam Ojciec wybiera i wydaje rozkazy). Rzadko jednak pojawia się publicznie, aby nie wzbudzać podejrzeń.
Pride jest rzecznikiem i zastępcą Ojca, przekazującym rozkazy i nadzorującym działania homunculusów. Musi także pilnować Ogólnokrajowego Kręgu Transmutacyjnego, zmuszając homunculusa Slotha, który kopie tunele do niego, do pracy i zabija każdego intruza, który go odkryje.
Późniejsza rola[]
Pride na początku pozostaje niewidoczny. Słyszano, jak krytykuje Envy'ego i Gluttony'ego za nieudaną misję i pośrednio zezwala na śmierć Lust, nakazując im wycofanie się. Później, kiedy bohaterowie schwytali Gluttony'ego, rozmawia z Wrathem przez drzwi o obecnej sytuacji, ale ledwo widać tylko jego czarny kształt. Jest zszokowany, gdy dowiaduje się o kolejnej porażce i że Wrath cieszy się tymi problemami, ale obiecuje zachować to dla siebie.
Tymczasem „Selim Bradley” jest widziany ze swoją rodziną, a nawet spotyka braci Elric, udając ich największego fana.
Jego cień pojawia się po raz pierwszy podczas uboju żołnierzy eksplorujących ogólnokrajowe koło, które właśnie odkryli bracia Elric. Niedługo potem porucznik Riza Hawkeye spotyka „Selima” i wyczuwa jego złą aurę, co skłania go do ujawnienia swojej prawdziwej tożsamości i grozi śmiercią jej przyjaciół, jeśli ona cokolwiek im powie.
Następnie nakazuje Solfowi J. Kimbleyowi, obłąkanemu alchemikowi pracującemu dla Ojca, by spowodował masową rzeź w Briggs, górze na północnej granicy Amestris, ponieważ cel Ojca wymaga kilku z nich w różnych punktach granicy (zgodnie z ogólnokrajowym kołem transmutacyjnym). Później toczy krótką walkę z Hohenheimem, niezwykle potężnym ludzkim Kamieniem Filozoficznym i ojcem braci Elric, w kręgu ogólnokrajowym.
Pride później wkracza do walki, wspomagany przez Gluttony'ego. Porywa Alphonse'a Elrica i posługuje się jego zbroją za pomocą swoich cieni, aby zwabić Edwarda Elrica. Edward jest ostrzegany przez swoich przyjaciół, którzy podejmują walkę z homunculusem. Edward powoduje zaciemnienie, uniemożliwiając Pride'owi korzystanie z jego cieni, jednak udaje mu się przywrócić światło, powodując pożar lasu. Następnie Edward uwalnia swojego brata, niszcząc cień Pride'a błyskawicznymi uderzeniami, lecz homunculus pożera Gluttony'ego, by zdobyć jego moce i zregenerować swoje życie.
Pride wkrótce przytłacza wszystkich wrogów, ale Hohenheim bierze go z zaskoczenia i więzi z Alphonsem w ziemskiej kopule, pozostawiając go bezsilnego w ciemnościach. Alphonse prowadzi później rozmowę, w której Pride wyznaje zaskakującą sympatię dla macochy.
Uderzając ciągle kijem w hełm Alphonse'a, Pride wysyła kod Morse'a do Ojca, który każe Kimbleyowi go uwolnić. Alphonse następnie walczy z Pridem i Kimbleyem jednocześnie, używając Kamienia Filozoficznego. Gdy Pride'owi udaje się schwytać Alphonse'a, jego sojusznicy pokonują Kimbleya (którego Pride później pożera) i wszystkim udaje się uciec.
Pride wraca do podziemnej bazy operacyjnej homunculusów, dołączając do Wratha w walce z pułkownikiem Royem Mustangiem, Płomiennym Alchemikiem, który był szantażowany przez złotozębnego doktora, aby przeprowadzić ludzką transmutację, która wyśle go przez Bramę Prawdy (źródło wszelkiej alchemicznej mocy i wiedzy o świecie). Po odmowie Mustanga, Pride używa swojego cienia, by dźgnąć Doktora i przyswoić jego wiedzę, zanim aktywuje krąg transmutacji, który wysyła zarówno jego, jak i Roya Mustanga przez Bramę Prawdy. Później pojawia się ponownie wraz z Mustangiem w sali tronowej Ojca.
Jednak Prawda wpłynęła również na Pride'a. Pochłonął dużą część jego mocy i znacznie uszkodził dziecięcy pojemnik, który powoli się rozpada, zaczynając od prawej strony twarzy.
Bohaterowie zauważają to podczas krótkiej walki z nim, zanim Ojciec schwytał ich wszystkich i użył mocy braci Elric, ich ojca, ich mistrzyni Izumi Curtis i Roya Mustanga (wszystkich, którzy przeszli przez Bramę Prawdy) do aktywacji ogólnokrajowego kręgu transmutacyjnego. W ten sposób Ojciec absorbuje dusze każdego obywatela Amestris, którego używa jako źródła energii do pożarcia samej Prawdy i stania się nowym Bogiem świata Fullmetal Alchemist.
Jednak Hohenheim jest w stanie uwolnić wszystkie dusze Amestryjczyków za pomocą własnego rytuału, dzięki czemu Ojciec nie jest w stanie w pełni kontrolować Prawdy w sobie. Ponieważ Ojciec nie może długo utrzymywać Prawdy, wychodzi na powierzchnię, aby wchłonąć ludzi i uzupełnić swoją siłę, przez co wszyscy zaczęli za nim ruszać.
A raczej wszyscy oprócz Edwarda Elrica, którego Pride schwytał za pomocą swoich cienistych macek. Edward pyta go, dlaczego bez pytania robi wszystko dla Ojca, który w najmniejszym stopniu nie dba o jego tragiczny stan, który mógł naprawić w mgnieniu oka. Edward zaczyna wyśmiewać homunculusa za to, że jest „bezmózgim zombie niezdolnym do samodzielnego myślenia”. Pomimo jasnego zrozumienia, że Edward ma rację, nie chce się do tego przyznać i wściekle rzuca go o ziemię.
Pride wyjaśnia, że jego dziecięca powłoka wkrótce całkowicie zniknie i próbuje przejąć ciało Edwarda jako swoje nowe naczynie. Ale rozpraszają go dusze wszystkich ofiar Kimbleya, którego psychotyczne upodobanie do udręki pozwoliło mu zachować samoświadomość wśród wielu torturowanych dusz w Kamieniu Filozoficznym Pride'a.
Kimbley drwi z Pride'a za jego desperacką próbę schwytania ciała człowieka, którego tak bardzo nienawidzi, pozwalając Edwardowi odwrócić ten proces i zaatakować duszą samego Pride'a i go zniszczyć. Kiedy bezradny homunculus błaga Edwarda, by przestał, myśląc o ojczymie i macosze, zostaje sprowadzony do swojej podstawowej postaci: małego niemowlęcia podobnego do płodu z okrągłym śladem na czole.
Edward kładzie upadłego Pride'a, który wzywa swoją „mamę”, spoczywając na jego kurtce, gdy dołącza do ostatecznej bitwy z Ojcem.
Po klęsce Ojca Edward zwraca homunculusa przypominającego zarodek pani Bradley, która postanawia go wychować jak prawdziwe dziecko, pomimo poznania jego prawdziwej natury.
Pride pojawia się następnie w epilogu, dwa lata po ostatecznej bitwie, będąc już prawdziwym Selimem Bradleyem i nie mając wspomnień o jego poprzednim życiu. Selim bawi się w ogrodzie domu pani Bradley, jednak przychodzi do mamy z rannym ptaszkiem w dłoniach, błagając ją, aby go wyleczyła. Następnie grzecznie wita generała Grummana, nowego przywódcę Amestris, który ich odwiedził.
Selim Bradley najwyraźniej zyskał ludzkie ciało, a przynajmniej ciało bardziej zbliżone do ludzkiego, zdolne do dorastania i rozwoju emocjonalnego jak prawdziwe dziecko, pozostawiając jedynie ślad na czole. Wojsko wciąż ma na niego oko, ale najwyraźniej nie trzeba się martwić.
Jak na ironię, to Pride, najbardziej okrutny i bezwzględny z siedmiu homunculusów, przeżywa i ma szansę na normalne, ludzkie życie, oczyszczone z Grzechu Głównego, który kiedyś stanowił sens jego egzystencji.
Charakterystyka[]
Wygląd[]
Pride pojawia się jako niewinny młody chłopak o krótkich ciemnych włosach i ciemnych oczach, aby ukryć swoją prawdziwą, złą naturę. W przeciwieństwie do stworzonych po nim homunculusów, Pride nie ma czerwonych linii pokrywających jego ciało i znaków Uroborosa, a zamiast zwykłych czarnych szat homunculusów nosi zwykłą, ludzką odzież (jest to najprawdopodobniej spowodowane faktem, że Pride był pierwszym homunculusem).
Później się okazuje, że jego dziecięce ciało jest w rzeczywistości zwykłą skorupą, która zawiera jego prawdziwą cienistą postać, którą Ojciec stworzył na obraz swojej pierwotnej formy. Jego cień przypomina ogromną, czarną, bezkształtną postać z wydłużonymi mackami, wąsami o szponiastych „dłoniach”, z szeroko uśmiechniętymi ustami i przeszywającymi czerwonymi oczami.
Osobowość[]
Pride jest zdecydowanie najpotężniejszym z siedmiu homunculusów i pełni rolę zastępcy Ojca. Udaje, że jest słodkim, miłym i wesołym dzieckiem, ale w rzeczywistości jest bezwzględnym, sadystycznym, inteligentnym i zaradnym zabójcą. Walka wydaje się dla niego naturalna, ponieważ często swobodnie rozmawia z wrogami i uśmiecha się do nich przed atakiem. Lubi udawać szacunek, nazywając swoich wrogów „panem” i dodając jakieś kpiące przezwisko, pokazując przez to swoje mroczne poczucie humoru.
Będąc wcieleniem arogancji, Pride cieszy się poważaniem i dba tylko o siebie, okazując całkowitą obojętność wobec wielu ofiar i pozbywając się sojuszników, gdy tylko będzie to dogodne. Jego egocentryzm, okrucieństwo i skrajna pogarda dla ludzi odzwierciedlają szacunek Ojca. Jest zimny, beztroski, spokojny i opanowany, bez ogródek wyrażając swoją opinię. Twierdzi, że zna tylko dumę jako uczucie, chociaż potrafi się złościć i frustrować, a także przejawia silne pożądanie krwi i zemsty.
Pride ślepo służy Ojcu, stwierdzając, że dzieci muszą zawsze słuchać swoich rodziców i odrzuca rodzicielską miłość lub niezależność uznając ją jako „wadliwą ludzką logikę”. Może jednak wykazywać kontemplacyjną, niemal dziecinną stronę, pasującą do dziecka, na jakie wygląda. Nie zdając sobie z tego sprawy, dąży do aprobaty Ojca i jest poruszany autentycznymi uwagami.
Pride ogólnie dogaduje się z innymi homunculusami, ale nie ma najmniejszych wątpliwości co do ich poświęcenia, cynicznie odnosząc się do Gluttony'ego jako „części systemu”.
W przeciwieństwie do Ojca, który jest Czystym Złem i prawdziwym socjopatą, który postrzega nawet własne „dzieci” jako nic więcej niż mrówki, Pride ma pewne odkupieńcze cechy. Jest naprawdę oddany Ojcu, był nawet gotów przejść przez Bramę Prawdy i zostać ukaranym przez samą Prawdę, aby zrealizować plan Ojca, i chociaż nigdy nie zdaje sobie z tego sprawy, czuje się zraniony lekceważeniem go ze strony Ojca i pragnienia, aby Ojciec bardziej się troszczył o jego „najstarsze dziecko”. Ponadto, pomimo jego skrajnego braku empatii dla wszystkich innych postaci, troszczy się o Wratha, z którym prowadzi otwarte dyskusje, nawet poza rodzinnymi pozorami, i w pewnym momencie Pride nietypowo obiecuje Wrathowi, że nikomu nie powie o potencjalnie zdradzieckich rzeczach, które mówi Wrath (i dotrzymuje słowa). Dba również o swoją ludzką macochę, którą zaczął postrzegać jako prawdziwą matkę, gdy naraziła dla niego swoje życie, aby jemu nie stała się krzywda.
Moce i umiejętności[]
Podobnie jak inne homunculusy, źródłem mocy Pride'a jest Kamień Filozoficzny służący za jego rdzeń. Tysiące ludzkich dusz poświęconych na stworzenie Kamienia i uwięzionych w nim są powiązane z jego własną duszą. Ten kamień zapewnia mu zwiększoną siłę, szybkość, refleks, wytrzymałość i niemal nieograniczone zdolności regeneracyjne. Pride jest również odporny na normalną broń, ponieważ ogromne pazury nie były w stanie nawet go podrapać, a do tego twierdzi, że pistolety są bezużyteczne przeciwko niemu.
Jako najpotężniejszy z homunculusów, dysponuje najgroźniejszą mocą. Posługuje się głównie demonicznie wyglądającymi cieniami, które może rozszerzyć na całe miasto. Są twardsze niż diament i odporne na konwencjonalne szkody. Pride może zarówno rozłożyć swój cień na powierzchni, jak i nadać mu fizyczną postać. Kontroluje swój cień jak kończynami i może go rozszerzać lub przekształcać, tworząc macki, wąsy lub szczęki.
Pride widzi i mówi gigantycznymi oczami i ustami swojego cienia, gdziekolwiek się rozszerza. Jest to przydatna umiejętność, jeśli chodzi o skrytą obserwację i wydawanie rozkazów tam, gdzie go nie ma, co sprawia wrażenie jakby był istotą wszechobecną. Pride może swoim cieniem ciąć i niszczyć absolutnie wszystko. Potrafi także manipulować wszystkim i każdym, kogo chwyta, z niewiarygodną siłą, i może wypełnić wszystko co puste lub całkowicie pokryć wszystko, aby manipulować tym, co trzyma jak marionetką.
Mimo że wystarcza na pokrycie ogólnokrajowego kręgu transmutacyjnego i całego Central City, cień Pride'a nie może się rozszerzać w nieskończoność. Nie może również pojawić się bez źródła światła i może zostać uszkodzony, gdy światło stanie się zbyt jasne.
Pride może również pożerać ludzi swoimi mrocznymi ustami oraz przyswajać moce i cechy swoich ofiar. Kiedy pochłonął Gluttony'ego, zyskał niezwykły węch, skłonności do pożerania wszystkiego, a nawet może stworzyć fałszywą Bramę Prawdy (oko strzelające ogromnym podmuchem energii, który wchłania wszystko, czego dotyka, w pustkę wymiarową). Kiedy pochłonął Solfa J. Kimbleyq, psychopatycznego Szkarłatnego Alchemika, był w stanie wykonywać alchemię i aktywować koła transmutacyjne; umiejętność, która rozszerzyła się, kiedy zabił złego złotozębego doktora, który był znacznie bardziej kompetentny w dziedzinie alchemii i transmutacji.
Jednak nigdy nie używał charakterystycznych ataków wybuchowych Kimbleya, a rzeczywisty zasięg jego nowych zdolności alchemicznych nie jest znany.
Cień Pride'a można uznać za połączenie wszystkich mocy jego rodzeństwa. W rzeczywistości, posiada moc Lust w przecinaniu wszystkiego, moc Greeda w fizycznej niewrażliwości, moc Envy'ego w zmianie kształtu i manipulowania innymi, moc Slotha w skrajnej wytrzymałości, moc Gluttony'ego w pożeraniu i przyswajaniu wszystkiego oraz moc Wratha w bardziej wzmocnionym wzroku.
Ciekawostki[]
- Pride z mangi i anime z 2009 roku przypomina Damiena Thorna z serii Omen, ponieważ obaj są przedstawieni jako wielkie zło pod postacią dzieci, a ich znaki pozostały ukryte.
- Pride z mangi i anime z 2009 roku jest najstarszym homunculusem stworzonym przez Ojca, choć nadal wygląda jak mały chłopiec.
- Ostatecznie Pride został zredukowany do postaci człowieka, wobec których był niegdyś mizantropijny.
- Pride jest obecnie ostatnim żyjącym homunculusem.
- Pride jest jedynym homunculusem, który zyskuje nowe umiejętności po przyswojeniu sobie innych istot. Na przykład po spożyciu Gluttony'ego zyskuje zmysł węchu i głodu, a po spożyciu Kimbleya jest w stanie utworzyć krąg transmutacji.
- Pride jest najbardziej okrutnym i niebezpiecznym homunculusem, a także pierwszym, podobnie jak Envy w serii z 2003 roku, który jest zarówno pierwszym, jak i najbardziej sadystycznym homunculusem.
- Odpowiedniki Selima z 2009 i 2003 roku są prawie doskonałymi przeciwieństwami, wersja z 2009 roku jest egocentryczna i pogardliwa, a wersja z 2003 roku jest życzliwa i naiwna.
- Jest jedynym homunculusem, któremu brakuje tatuażu Uroborosa.
- W anime, zanim został przedstawiony jako homunculus, jego oczy od czasu są lekko purpurowe, co nawiązuje do jego statusu.
Galeria[]
