 |
Uwaga! Ta strona może zawierać treści nieodpowiednie dla młodszych widzów takie jak: wulgarny język, brutalne obrazki lub podteksty seksualne. Jeżeli masz co najmniej 18 lat lub mocniejsza treść nie robi na tobie wrażenia, możesz bez problemu przeglądać tę stronę. W przeciwnym wypadku powinieneś ją zamknąć.
|
—Radowid do Geralta.
Radowid V Srogi jest jedną z głównych postaci w grze Wiedźmin i Wiedźmin 2: Zabójcy Królów oraz drugorzędnym antagonistą w Wiedźmin 3: Dziki Gon. Był królem Redanii z dynastii redańskiej w ostatniej ćwierci XIII wieku.
W polskiej wersji językowej głosu użyczył mu Waldemar Barwiński, a w wersji angielskiej Martin Sherman (Wiedźmin) i Nico Lennon (Wiedźmin 2: Zabójcy Królów i Wiedźmin 3: Dziki Gon).
Biografia[]
Przeszłość[]
Jest królem Redanii i synem Vizimira II Sprawiedliwego. Jego wczesne lata ukształtowały go na silnego i bezlitosnego monarchę, co przyniosło mu przydomek „Srogi”. Król Radowid z Redanii w krótkim czasie okazał się władcą twardym i bezwzględnym, w pełni zasługującym na swoje miano Jego ojciec, król Vizimir, został zamordowany, gdy Radowid był jeszcze młody, a matka Jadwiga Malleore i Rada Regencyjna rządziła w jego miejsce. Młody Radowid wkrótce przejął władzę na własną rękę i zemścił się na tych, którzy traktowali go z brakiem szacunku. Zaczął zmuszać wszystkich swoich potencjalnych przeciwników politycznych do złożenia przysięgi wierności - lub stawić czoła śmierci. Toczył wojnę nie tylko z Nilfgaardem, ale także z czarodziejami, których uważał za źródło wszelkiego zła. Radowid dołożył wszelkich starań, aby przejąć kontrolę nad Wolnym Miastem Nowigrad, którego flota i skarbiec mogły przeważyć szalę trwającego konfliktu o zwycięstwo Radowida. Spotkanie Geralta z Radowidem potwierdziło pogłoski krążące wokół stanu psychicznego króla. Redański król był niebezpiecznym szaleńcem uwięzionym we własnym świecie niepokojących wizji, będąc jednak inteligentnym i przebiegłym. Pomimo swoich problemów psychicznych młody król manipulował swoimi przeciwnikami jak zręczny mistrz marionetek.
Radowida ogarnęła szczególnie intensywna wrogość (po raz pierwszy rozpalona w dzieciństwie) do czarodziejki Filippy Eilhart. Plotki mówiły o tym, jak przygotował swoisty reżim tortur specjalnie dla niej – i chociaż dwa tuziny wspomnianych punktów z pewnością były przesadą, dokładnie oddawały ogólną skalę jego nienawiści.
Wiedźmin[]
Radowid jest po raz pierwszy widziany jako współpracujący z niesławną organizacją przestępczą o nazwie „Salamandra”, na którą polował Wiedźmin Geralt, a jego śledztwo ostatecznie doprowadziło go do Radowida, który szybko wyjaśnił, że to nieporozumienie i że jego sojusz z Salamandrą był krótkotrwały, gdy odkrył, że byli zamieszani w działalność przestępczą. Zadowolony Geralt zostawił go samego, zanim wydedukował jego tożsamość jako króla Redanii, w czym Radowid gratuluje mu przed pożegnaniem.
Wiedźmin 2: Zabójcy Królów[]
Radowid pojawia się pod koniec gry, w Loc Muinne, gdzie rozpoznaje Geralta.
Jeśli wiedźmin stanął po stronie Iorwetha, Radowid ujawnia swoją ciemniejszą stronę. Dowiaduje się, że Filippa Eilhart stoi za zabójstwem króla Demawenda i że stała za wielkim spiskiem. Żywi do niej głęboką urazę za zamordowanie ojca, by przejąć jego królestwo i ciągłe wyśmiewanie go na dworze. Rozkazuje swoim ludziom wyłupać Filippie oczy za zdradę, spiskowanie i królobójstwo. Dzieje się to zaraz po tym, jak odmawia mu pokłonu.
Jeśli wiedźmin stanął po stronie Vernona Roche'a, Radowid proponuje im obu układ – powstrzyma chaos w Temerii, przejmując naród, jeśli uratują księżniczkę Anais przed Detmoldem i zostawią ją pod jego opieką. Jeśli tak się stanie, król zrekrutuje Vernona Roche'a jako nowego przywódcę swoich sił specjalnych.
W zależności od wyboru gracza może podzielić się Temerią z królem Henseltem, przejąć całą Temerię lub nic nie zyskać.
Radowid następnie nakazuje aresztowanie czarodziejów i magicznych istot, co rozpoczyna światową masakrę, która skutecznie zakazuje używania magii.
Wiedźmin 3: Dziki Gon[]
Radowid pojawia się ponownie w bardziej antagonistycznej roli.
Po inwazji Nilfgaardu, Radowid podbił sąsiednie królestwo Keadwen. Odmówił obrony Temerii i Aedrin przed Nilfgaardem, by oszczędzić środki na ochronę własnego narodu, Redanii. Wysłał na front wszystkich rycerzy Zakonu Płonącej Róży, co spowodowało jego upadek. Król rozwiązał zakon i przejął wszystkie jego zasoby, zaoferował ocalałym rycerzom przyłączenie się do łowców czarownic, a wszystkich, którzy odmówili, wygnał. Radowid przekupił Cypriana Wileya, jednego z 4 przywódców świadka przestępczego Nowigradu, aby zdradził resztę. Miało to wywołać chaos w państwie-mieście, by łatwo było je przejąć i zyskać przewagę nad Nilfgaardem.
Radowid nakazuje Geraltowi odnalezienie Filippy Eilhart, która uciekła spod aresztu Radowida, w tym samym czasie gracz może zdecydować się na konspirowanie z podziemnym ruchem oporu w celu zamordowania szalonego króla. Jeśli Geralt zdecyduje się współpracować, wróci do Radowida, mówiąc, że znalazł Filippę, ale nie jest w stanie wypędzić jej z jej obecnej kryjówki bez pomocy króla, po czym Radowid zgadza się pójść, a Geralt wywabia go ze swojego chronionego statku do miejsca w które planują zabić króla.
Kiedy w tym miejscu Radowid nagle zdradza Geralta, skazując go na śmierć, gdy stara się związać luźne końce przed wyruszeniem na poszukiwanie Filippy, przybywa wsparcie dla wiedźmina i udaje im się zabić żołnierzy Radowida i osaczyć samego króla. Radowid desperacko szarpie się na jednak pobliskie drzwi w celu ucieczki, po czym otwierają się drzwi i pojawia sie Filippa wydmuchująca magiczny dym prosto w twarz Radowida, po czym wbija nóż między jego żebra, zabijając go i skutecznie odpłacając mu za uwięzienie i tortury, a także za śmierć jej sojuczników. Filippa (która wiedziała o planach zamordowania Radowida poprzez podsłuchiwanie spotkań) przeprasza Geralta, ponieważ „nie mogła odmówić sobie przyjemności” zakończenia tyrańskich rządów Radowida, zanim ucieknie.
Jeśli poboczne zadania związane z zabójstwem zostaną zignorowane przez gracza, Radowid pozostanie przy życiu i dzięki swojemu geniuszowi taktycznemu skutecznie wypędzi Emhyra var Emreisa z północy. Jednoczy wszystkie królestwa Północy w swoim nowym potężnym imperium, w tym Nowigrad, dzięki czemu staje się również ostatecznym władcą Północy. Jednak czystka staje się coraz gorsza, a nawet uzdrowiciele stają się celem. Rok po zakończeniu wojny skończyły się polowania na czarownice.