 |
Uwaga! Ta strona może zawierać treści nieodpowiednie dla młodszych widzów takie jak: wulgarny język, brutalne obrazki lub podteksty seksualne. Jeżeli masz co najmniej 18 lat lub mocniejsza treść nie robi na tobie wrażenia, możesz bez problemu przeglądać tę stronę. W przeciwnym wypadku powinieneś ją zamknąć.
|
Rambo - protagonista w powieści z 1972 roku Rambo: Pierwsza krew oraz jej filmowej adaptacji z 1982. Podczas gdy był on przedstawiany jako bardziej heroiczna postać w filmie, powieść przedstawia go jako bezwzględnego, psychotycznego mordercę. W przeciwieństwie do filmu, ta wersja Rambo zabija niewinnych ludzi.
Biografia[]
Wczesne życie[]
Rambo urodził się 6 lipca 1947 r. W młodym wieku stracił matkę przez raka. Jego ojciec był bardzo obraźliwym alkoholikiem, który nieustannie go bił. Pewnego dnia jego ojciec, w pijackim szale, próbował dźgnąć własnego syna nożem, a Rambo został zmuszony strzelić do ojca łukiem, aby się bronić, prawie zabijając napastliwego pijaka. Rambo następnie uciekł całkowicie od ojca i domu.
Po porzuceniu liceum i przestawieniu się z jednej skromnej pracy do drugiej, Rambo zaciągnął się do armii (choć wciąż mówi, że został powołany). Podobno Rambo wstąpił do wojska i został Zielonym Beretem nie dlatego, że wierzył w szlachetną sprawę, taką jak patriotyzm, ale nie bez zastanowienia, ponieważ była to dla niego tylko kolejna praca, nic więcej.
Został wysłany do Wietnamu w 1966 roku, odbywając swoją roczną trasę przed powrotem w 1967 roku. Po powrocie został Zielonym beretem, stacjonował w Fort Bragg i został przydzielony do kapitana Sama Trautmana.
Rambo został przeniesiony do Wietnamu pod koniec 1969 r. Jako członek brygady SOG. Zespół Rambo został zakodowany jako zespół Bakers składający się z ośmiu mężczyzn. Następnie, podczas pewnej misji w listopadzie 1971 roku, jednostka Rambo znalazła się pod niespodziewanym atakiem armii północno wietnamskiej. Rambo i niektórzy członkowie zespołu, którzy przeżyli zasadzkę NVA, zostali przytłoczeni i schwytani przez nich w pobliżu granicy chińsko-wietnamskiej i przetrzymywani w obozie jenieckim, gdzie byli uwięzieni i wielokrotnie poddawani brutalnym nieludzkim torturom. Tylko Rambo i inny członek o imieniu Delmar zdołali przetrwać i uciec z niewoli w maju 1972 r. Po dryfowaniu w dżungli i górach przez wiele dni, jeśli nie na tygodnie przed ich ostatecznym ocaleniem. Na własną prośbę Rambo został natychmiast ponownie rozmieszczony. Rambo ostatecznie otrzymał oficjalne zwolnienie wojskowe 17 września 1974 r. Spekuluje się, że został zwolniony jako oficer.
Po powrocie do Stanów Zjednoczonych Rambo odkrył, że wielu amerykańskich cywilów widziało żołnierzy wracających z Wietnamu z pogardą i wstrętem, i twierdził, że on i inni powracający żołnierze byli przedmiotem poniżenia, zażenowania i zniewag. Rambo zostaje wykluczony ze społeczeństwa. Jego ciężkie doświadczenia w Wietnamie i po powrocie do domu doprowadziły do skrajnego przypadku zespołu stresu pourazowego, często powodując, że Rambo atakował społeczeństwo, zamiast radzić sobie z trudnymi sytuacjami w „cywilizowany” sposób.
Powieść[]
Rambo zostaje po raz pierwszy wprowadzony w podróż autostopem przez Madison w Kentucky, kiedy zostaje odebrany przez szefa policji Wilfreda „Willa” Teasle'a, który oferuje mu przejażdżkę. Po rozmowie z młodym mężczyzną Teasle postanawia, że najlepiej byłoby, gdyby Rambo nie został w jego mieście, więc doprowadza go do granic miasta i prosi, by wyszedł. Po kilku nieudanych próbach powrotu do miasta, Teasle jest zmuszony aresztować Rambo pod zarzutem włóczęgostwa.
Podczas spędzania czasu w celi Rambo zaczyna wracać do przeszłości jako jeniec wojenny w Wietnamie, co powoduje załamanie psychiczne. Kiedy Teasle prosi swoich zastępców o obcięcie włosów, Rambo zaczyna panikować. Kiedy zastępca podchodzi do niego z brzytwą do obcinania włosów, Rambo zabija go tą samą brzytwą i ucieka z posterunku policji, zabijając kolejnego szeryfa bronią.
Po kradzieży motocykla Rambo spotyka myśliwego i jego syna i nalega, by ukryli go na noc. Dostarczając mu ubrania i karabin myśliwski, Rambo zabija wszystkich ludzi Teasle'a podczas polowania na niego. Zostawiając tylko Teasle'a, Rambo ostrzega go, aby zostawił go samego. Po schronieniu się w jaskini Rambo kontaktuje się z swoim starym mentorem, kapitanem Samem Trautmanem, który próbuje odciągnąć go od przemocy, ale Rambo ignoruje to i przeklnie Trautmana za stronnictwo z wrogiem. (w przeciwieństwie do filmów Rambo w powieści ledwo pamięta swojego przełożonego).
Teraz, wspierany przez Gwardię Narodową, Teasle tropi Rambo do jaskini, w której się ukrywa. Po podjęciu decyzji, aby spróbować poczekać, Rambo znajduje wyjście z jaskini i ucieka. Kradnąc policyjny krążownik, próbując uciec do Meksyku, Rambo wraca do miasta, gdy ten plan się nie powiódł i rozpoczyna się strzelanina, w wyniku której zginęło wielu cywilów, policjantów i gwardzistów narodowych. Zbyt ciężko ranny, by móc dalej uciekać, Rambo postanowił wysadzić się w powietrze z dynamitu, ale zmienił zdanie, gdy uznał, że samobójstwo jest niehonorowym sposobem na śmierć jako żołnierz: postanowił umrzeć w bitwie. Ostatecznie sprowadziło się to tylko do Rambo i Teasle'a, którym udało się śmiertelnie zranić. Przyznając, że umrze, Rambo próbuje przekonać Teasle'a, aby wykończył go z honorem, oddając ogień w nadziei, że Teasle go wykończy. Ku swojemu przerażeniu Teasle zostaje śmiertelnie trafiony, ale Rambo zaczyna się wykrwawiać. Teraz, gdy pozostało mu niewiele siły, by podnieść dynamit, Rambo zaczął rozpaczać. Potem Trautman wyszedł zza Rambo i odstrzela mu głowę strzelbą. Po śmierci, której chciał, Rambo umiera zadowolony, okazując wyrzuty sumienia za swoje działania przeciwko miastu. Teasle miał dołączyć do niego wkrótce po śmierci.
Ciekawostki[]
- Pierwotnie w adaptacji filmowej Rambo miał być przedstawiany podobnie jak w powieści. Jednak Stallone postanowił przepisać film, aby Rambo został przedstawiony jako sympatyczny bohater, obawiając się, że zniszczy to jego karierę.