 |
Uwaga! Ten złoczyńca został uznany za Czyste Zło. W związku z tym jest jednym z najgorszych złoczyńców, pozbawionym jakichkolwiek pozytywnych cech i bez żadnych szans na nawrócenie się. Nawet jeśli posiada jakieś pojedyncze pozytywne cechy, to najczęściej są one całkowicie fałszywe, nieszczere i w ogóle nie usprawiedliwiają ohydnych zbrodni, jakich złoczyńca się dopuścił, albo jeśli posiada jakieś humorystyczne lub komediowe momenty, to nijak one nie umniejszają dokonanych przez niego nikczemnych czynów. Dla tego rodzaju złoczyńcy robienie złych rzeczy jest tak naturalne, jak oddychanie.
|
—Saruman do swojej armii.
Saruman Wielu Barw jest drugorzędnym antagonistą filmu Ralpha Bakshiego Władca Pierścieni z 1978 roku. Potężny i przebiegły, lecz arogancki Czarodziej, miał za zadanie pomóc Wolnym Ludom przeciwstawić się Czarnemu Panu. Jednak tchórzostwo Sarumana, próżność i towarzysząca mu chciwość ostatecznie przeniosły go na stronę Saurona i został jego wiernym sługą. W ten sposób skorumpowany Czarodziej zdradził swoich sprzymierzeńców, pragnąc zdobyć większą moc od swojego nowego Mistrza jako jego równy sobie porucznik lub też zdobyć dla siebie Jedyny Pierścień za jego plecami.
Jako dwulicowy wasal Saurona, Saruman gromadzi pokaźną armię orków wokół swojej fortecy Orthanc w Isengardzie, aby zmieść z powierzchni ziemi sąsiednie królestwo Rohanu; Saruman wynajął również Gríma Gadzi Język jako kreta na dworze Théodenu, jeszcze bardziej osłabiając Rohirrimów, aby móc przejąć ich królestwo dla Saurona. W niecodzienny sposób skorumpowany Czarodziej wysyła również swój własny oddział orków, aby schwytać Powiernika Pierścienia, zanim zrobi to jego Pan.
Głosu użyczył mu zmarły Fraser Kerr.
Biografia[]
Saruman Biały, podobnie jak jego ówczesny rówieśnik Gandalf Szary, został wysłany do Śródziemia jako strażnik elfów i ludzi, któremu powierzono zadanie poprowadzenia ich przeciwko odrodzonemu Sauronowi. Jednak Czarodziej uległ pokusie podzielenia się mocą Czarnego Pana i zamiast tego poddał się mu. Chociaż był cennym i chciwym wasalem swojego Pana, rozważał pomysł zdobycia dla siebie Jedynego Pierścienia, jeśli to możliwe, i uzurpowania władzy dla siebie.
Chcąc podbić lub zniszczyć sąsiednie królestwo Rohanu, Saruman zebrał orków w potężną armię. Wynajął także Gríma Gadzi Język, doradcę Théodena; dzięki temu tajnemu kretowi skorumpowany Czarodziej był w stanie powstrzymać Króla przed podjęciem jakichkolwiek działań i pozwoleniem Czarnemu Panu na stopniowe przejęcie władzy nad krajem.
Zaniepokojony przybyciem do Shire Nazguli, najgroźniejszych sług Saurona, Gandalf wyruszył do Isengardu, by poprosić Sarumana o radę. Zdeprawowany Czarodziej powoli porzucił fasadę godnego zaufania sojusznika i ujawnił swoją lojalność wobec Czarnego Pana. Przedstawiając się jako Saruman Wielu Barw, próbował przekonać (a nawet zniechęcić) Gandalfa, by poddał się Sauronowi lub ujawnił mu miejsce pobytu Jedynego Pierścienia. Szary Czarodziej odrzucił obie opcje, więc skorumpowany Saruman uwięził go na szczycie wieży, zamierzając trzymać go jako więźnia, dopóki nie pozna lokalizacji Pierścienia lub dopóki jego Mistrz nie dostanie go w swoje ręce.
Zanim Drużyna Pierścienia opuściła kopalnie Morii, czarodziej Saruman wysłał oddział orków, by odzyskali Jedyny Pierścień. Zgodnie z jego instrukcjami orkowie zaatakowali kompanię w Amon Hen, zabijając Boromira oraz porywając Merry'ego i Pippina, myląc ich z Powiernikiem Pierścienia. Jednak postęp skorumpowanych agentów czarnoksiężnika Sarumana w kierunku Isengardu został spowolniony przez konflikt z żołnierzami wysłanymi z Mordoru przez jego podejrzliwego Mistrza, Czarnego Pana Saurona. Na skraju Lasu Fangorn wszyscy orkowie zostali zabici co do jednego w bitwie z księciem Éomerem z Rohanu i jego ludźmi, co doprowadziło do spotkania uwolnionego już Merry'ego i Pippina z Drzewcem. Pasterz lasu ujawnił, że skorumpowany Czarodziej zniszczył wiele drzew, aby podsycić ogień swojej machiny wojennej. Aragorn, Legolas i Gimli ścigali Merry'ego i Pippina, ostatecznie napotykając Gandalfa Białego, który ujawnił, że Saruman ruszy przeciwko Théodenowi za dwa dni, przez co musieli się pośpieszyć w drodze do Edoras.
Gandalf, Gimli i Legolas przybyli do Edoras, gdzie Gandalf wyjawił Théodenowi, że Gríma jest w zmowie z Sarumanem; po wygnaniu zdradzieckiego doradcy Biały Czarodziej przekonał Króla, by zebrał swój lud i schronił się w fortecy Helmowy Jar. W międzyczasie Saruman wygłosił przemowę do swoich orków, zachęcając ich do dołożenia wszelkich starań w pokonaniu wroga. Czarodziej zapewnił ponadto swoim sługom, że klęska tego skromnego królestwa udowodni ich niezwyciężoność, gdyż wtedy wyruszą na wschód i zmiotą resztę Śródziemia z powierzchni ziemi, zapewniając zwycięstwo Czarnemu Panu.
W bitwie o Helmowy Jar Saruman aktywował swoje czary, by wysadzić mur, pozwalając jego orkom wedrzeć się do miasta i najechać Rohirrimów, mordując wielu odważnych obrońców. Gdy armia skorumpowanego czarodzieja wkraczyła, jeźdźcy konni wycofali się do jaskiń. Théoden, Aragorn i kilku innych wojowników wyruszyło, by stanąć twarzą w twarz z orkami. W trakcie walki Gandalf i Jeźdźcy Rohanu przybyli, by odwrócić bieg wydarzeń, przedzierając się przez linie orków, rozpraszając sojuszników i sługi Sarumana.
Czarodziej nie został jednak ukarany za okrucieństwa, które popełnił na rozkaz swojego Mistrza, ponieważ film kończy się po bitwie o Helmowy Jar, a druga część nigdy nie została wydana.
Ciekawostki[]
- Saruman nosi czerwoną szatę, a nie wielokolorową, jak w książkach.
- Saruman jest często nazywany w filmie „Arumanem”, ponieważ studio uważało, że imiona Sarumana i Saurona są zbyt podobne.
- W książkach i filmach Petera Jacksona Saruman nie wystrzelił magicznych pocisków z Isengardu, aby zniszczyć jedną ze ścian Helmowego Jaru. Uruk-Hai przynieśli materiały wybuchowe, aby zniszczyć mur.