|
Nazwa tego hasła odnosi się do więcej niż jednego pojęcia.
Zobacz inne pojęcia – Sauron |
|---|
 |
Uwaga! Ten złoczyńca został uznany za Czyste Zło. W związku z tym jest jednym z najgorszych złoczyńców, pozbawionym jakichkolwiek pozytywnych cech i bez żadnych szans na nawrócenie się. Nawet jeśli posiada jakieś pojedyncze pozytywne cechy, to najczęściej są one całkowicie fałszywe, nieszczere i w ogóle nie usprawiedliwiają ohydnych zbrodni, jakich złoczyńca się dopuścił, albo jeśli posiada jakieś humorystyczne lub komediowe momenty, to nijak one nie umniejszają dokonanych przez niego nikczemnych czynów. Dla tego rodzaju złoczyńcy robienie złych rzeczy jest tak naturalne, jak oddychanie.
|
—Sauron do Froda, kiedy zakłada Jedyny Pierścień.
Siedem dla władców krasnali w ich kamiennych pałacach,
Dziewięć dla śmiertelników, ludzi śmierci podległych,
Jeden dla Władcy Ciemności na czarnym tronie
W Krainie Mordor, gdzie zaległy cienie,
Jeden, by wszystkimi rządzić,
Jeden, by wszystkie odnaleźć,
Jeden, by wszystkie zgromadzić i w ciemności związać
W Krainie Mordor, gdzie zaległy cienie.
—Poemat o Jedynym Pierścieniu.
Sauron, niegdyś szlachetny Maia znany jako Mairon, jest głównym antagonistą Legendarium Śródziemia autorstwa J.R.R. Tolkiena (z Morgothem jako nadrzędnym antagonistą). Jest tytułowym głównym antagonistą klasycznej, epickiej powieści high fantasy, Władca Pierścieni, drugorzędnym antagonistą mitopejskiej powieści, Silmarillion, głównym antagonistą w Dzieciach Húrina, nadrzędnym antagonistą Hobbita i drugorzędnym antagonistą Historii Śródziemia.
Był prawą ręką pierwszego Czarnego Pana, Morgotha, który został wrzucony do Bezczasowej Pustki przez Valarów pod koniec Pierwszej Ery. Podczas Drugiej Ery Sauron został drugim Czarnym Panem Śródziemia, który mieszkał w Mordorze i stworzył Jedyny Pierścień, który utracił dawno temu. Jego celem było odzyskanie Jedynego Pierścienia i ponowne rządzenie Śródziemiem w wiecznym mroku, lecz zniszczenie Pierścienia ostatecznie oznaczało jego upadek. Był także arcywrogiem Aragorna, króla Gondoru; Frodo, Powiernika Pierścienia; i Gandalfa, Szarego Czarodzieja (później Białego).
Biografia[]
Pierwsza Era[]
Sauron był jednym z Majarów stworzonych przez Eru Iluvatara. Pierwotnie Sauron miał na imię Mairon i brał udział w Muzyce Ainurów. Został sprowadzony z wieloma innymi Majarami przez Morgotha na złą drogę i odtąd zaczął mu służyć. Razem ze swoim panem udał się do Ardy, gdzie został mianowany Generałem Angbadu. Być może on również brał swój udział w przemienieniu elfów w Orków. Po tym jak Valarowie wyruszyli, aby pokonać Morgotha, Sauron ukrył się wraz z innymi sługami Morgotha w najgłębszych lochach Angbadu. Dzięki temu nie poniósł kary z rąk Valarów.
Po powrocie Morgotha, Sauron zaczął mu ponownie służyć i odegrał dużą rolę w Wojnie o Klejnoty. W tym to też okresie podbił wyspę Tol Sirion i przemianował ją na Tol-in-Gaurhoth, tam też zaczęło zbierać się wiele wilkołaków. Na tą właśnie wyspę przybył w końcu człowiek Beren z elfickim księciem Fingonem oraz dziesięcioma innymi elfami, którzy byli przebrani za Orków. Sauron pojmał ich, a następnie pojedynkował się z Fingonem. Sauron kazał wilkołakowi po kolei zabijać towarzyszy Berena i Fingona, gdyż chciał zmusić ich tym do wyjawienia swych planów. Po pewnym czasie na wyspę przybyła Luthien z Huanem. Sauron wysłał wilkołaki, by ich zabili, ale wszystkie zostały pokonane przez Huana. Sauron przybrał formę wilkołaka i walczył z Huanem, jednak Huan był silniejszy i pokonał Saurona. Po przegranej Sauron oddał kontrolę nad wyspą Luthien, a sam zmienił się w wielkiego nietoperza i uciekł.
Gdy Morgoth został pokonany, Sauron poszedł do Valarów i prosił o łaskę, ale powiedziano, że będzie musiał błagać o nią Manwego. Sauron był zbyt dumny, więc odmówił i wyruszył na wschód.
Druga Era[]
Po Wojnie Gniewu Sauron postanowił obrać sobie za główną siedzibę Mordor. Wtedy to też przybrał postać Annatara, pana darów i nauczył elfy jak wykuwać Pierścienie Władzy. Wykuto dwadzieścia pierścieni; Sauron z pomocą elfów stworzył dziewięć pierścieni, natomiast elfy bez jego wiedzy stworzyli trzy pierścienie dla elfów oraz siedem dla krasnoludów. Sauron jakiś czas po tym stworzył Jedyny Pierścień w górze Przeznaczenia w Mordorze, aby kontrolować wszystkie pozostałe pierścienie; umieścił w nim swoją całą moc, co później doprowadziło do jego upadku. Sauron pokazał swoje prawdziwe oblicze elfom i wyruszył przeciwko nim na wojnę zdobywając siedem oraz dziewięć pierścieni, które dał kolejno krasnoludom oraz ludziom. Podczas gdy Krasnoludy nie mogły być kontrolowane, zdobył władzę nad ludzkimi nosicielami pierścieni. Stali się jego sługami, którzy po przemianie w upiory zostali nazwani Nazgûlami.
W pewnym momencie ostatni król Numenoru, Ar-Pharazôn, zakwestionował władzę Saurona nad Śródziemiem. Armia Mordoru uciekła w obawie przed wielką armią Numenoru, a sam Sauron złożył hołd Ar-Pharazônowi. Sauron został zabrany do Numenoru, gdzie bardzo szybko dostał się do bliskiego otoczenia króla. Manipulował Numenorejczykami, aby gardzili Valarami i elfami oraz oddawali cześć Morgothowi, gdyż chciał powrotu swego pana.
Gdy Ar-Pharazôn zaczął się starzeć, Sauron nakłonił go, aby zaatakował Ziemię Nieśmiertelną, mówiąc, że każdy, kto rządzi ziemią nieumarłych, żyje wiecznie. Większość mieszkańców Numenoru opowiadała się za tym, bo obawiali się śmierci, mimo ostrzeżeń ze strony Elfów i Valarów, Numenor wysłał ogromną armię, aby przejąć ziemie nieśmiertelne, w odpowiedzi Iluvatar zatopił flotę Ar-Pharazona i uwięził Król i jego żołnierzy wewnątrz jaskini (gdzie pozostają do dziś) oraz zatopił sam Numenor. Sauron przetrwał i wrócił do Mordoru. Sauron nie mógł już nigdy więcej przybrać pięknej postaci, to była kara za rolę jaką odegrał w zniszczeniu Numenoru.
Pod koniec Drugiej Ery przeciwko niemu został zawiązany Sojusz Elfów i Ludzi, który pokonał jego armie i rozpoczął oblężenie Barad-dur. W końcu oblężenie stało się nie do zniesienia, co sprawiło że Sauron wyszedł wraz ze swoimi żołnierzami z wieży i urządził kontratak. Zabiła króla Elendila oraz elfickiego króla Gil-galada. Po tym jak Isildur odciął jego Pierścień szczątkami Narsila, Sauron utracił formę fizyczną. Sauron jednak nie zginął, ale przybrał formę Ducha i ukrywał się wiele lat na wschodzie.
Trzecia Era[]
Powrócił do Dol Guldur, gdzie ukrywał się pod mianem Czarnoksiężnika. Po tym jak Biała Rada wygnała go z stamtąd, ruszył do Mordoru, gdzie zaczął odbudowywać swoje siły. Wkrótce porwał Golluma, a następnie zleciłł jego torturowanie. Dowiedział się od pokracznego stwora, że Jedyny Pierścień posiada Bilbo Baggins z Shire. Posłał więc Nazgule, aby znaleźli Froda (który teraz miał pierścień), zabili go i przywieźli z powrotem pierścień. Chciał dzięki temu odzyskać swoją pełną moc. Saruman zawarł sojusz z Sauronem, który polecił mu zbudować armię.
Po klęsce Sarumana w Helmowym Jarze, Sauron postanowił zaatakować Gondor. Wysyłał więc armię Orków, Haradrimów oraz Easterlingów pod wodzą Czarnoksiężnika z Angmaru do Minas Tirith, aby zniszczyli miasto. Jednak jego armia została zniszczona przez połączone siły Gondoru i Rohanu.
Tymczasem Frodo i Sam weszli do Mordoru przez tajne przejście Cirith Ungol; Sauron prawie odkrył Froda i Sama, ale jego uwaga rozproszyła się, gdy Armia Zachodu (prowadzona przez Aragorna, Gandalfa, Eomera i Księcia Imrahila) przybyła, aby zająć czymś siły Mordoru, aby dwaj Hobbicie mogli zniszczyć Pierścień. Po dotarciu do Góry Przeznaczenia Frodo chciał zatrzymać pierścień dla siebie, ale został on mu zabrany przez Golluma, który odgryzł go wraz z palcem Froda. Stwór tak się cieszył, że odzyskał swój "skarb", że przez nieuwagę wpadł do lawy. To całkowicie pozbawiło mocy Saurona, który został wysłany do pustki, gdzie przebywał jego dawny pan, Morgoth. W czasie trwania tego procesu fundamenty Barad-dur oraz Czarnej Bramy zostały zniszczone, a armia Mordoru została pokonana przez Armię Zachodu.
Charakterystyka[]
Wygląd[]
Mimo, że Sauron jest tytułowym bohaterem Władcy Pierścieni, wyróżnia się tym, że nigdy nie pojawia się bezpośrednio podczas wydarzeń powieści. Nigdzie nie podano szczegółowego opisu tego, jak wygląda, określana go za pomocą niejasnych terminów.
Jednak w Silmarillionie Sauron jest opisywany jako zmiennokształtna istota, która może przybierać wiele form, w tym węża, wampira i wielkiego wilka. Po upadku Morgotha, Sauron zaczął pojawiać się jako „Annatar”, Pan Darów, i utrzymał ten wygląd aż do upadku Numenoru, po którym stracił swoją formę.
Gollum (najwyraźniej widział Saurona bezpośrednio) opisał go jako mającego tylko cztery palce na czarnej ręce, sugerując, że Sauron nie był w stanie zregenerować palca, z którego Isildur zabrał mu Jedyny Pierścień.
Osobowość[]
Sauron był całkowicie złośliwy i okrutny. Był bezlitosny, niezwykle gniewny i agresywny, a także szczęśliwy, że zabił tylu, ilu chciał. Miał wolę, by zdominować całe życie i rządzić Ardą. Gardził wolną wolą i chciał, aby wszystkie żywe istoty były jego niewolnikami. Ponieważ był tak niegodziwy, musiał zostać raz na zawsze zniszczony przez Jedyny Pierścień rzucony do wnętrza Góry Przeznaczenia. Był tak niesympatyczny dla ludzkiego życia, że chciał zabić kobiety i dzieci z Minas Tirith wraz z całą ludnością miasta. Ci, których nie chciał zabić, byli tylko niewolnikami, którzy wypełniali jego rozkazy bez pytania, jak Nazgûle i Orkowie.
Był mistrzem oszustwa, wykorzystując chciwość i zepsucie innych, takich jak Nazgule, które skorumpował za pomocą Pierścieni Władzy, i Gollum, który został zepsuty przez Pierścień.
Sauron gardził ludźmi najbardziej ze wszystkich ras, tocząc wojnę z wolnymi królestwami Rohanu i Gondoru, pragnąc zniszczyć ludzki świat. Oprócz tego bardzo bał się Aragorna, wiedząc, że zostanie królem Gondoru. Był także prawdziwym wrogiem elfów, a jego samotna obecność w trzecim wieku doprowadziła ich do opuszczenia Śródziemia ze strachu przed nim. Chciał zniszczyć także Shire i wszystkich hobbitów.
Był także psychologicznie okrutny i sadystyczny, grożąc Aragornowi życiem Arweny, kiedy doszło do konfrontacji między nimi za pośrednictwem Palantiru, mówiąc mu, że jego żona już nie żyła, a następnie zabił go, aby „zjednoczył” ich lub też kłamał, że Frodo był martwy i zniósł wielki ból, aby złamać jego wolę. Mógł też mieć pewien rodzaj poczucia humoru, ponieważ „witał” swoich wrogów przy Czarnej Bramie.
Sauron był kiedyś mądrym Maarem, który cenił porządek. Następnie został zepsuty przez Morgotha i został jego pierwszym porucznikiem, który chciał pomóc Morgothowi w stworzeniu świata, który uznał za stosowny. Jednak po wygnaniu Morgotha Sauron pragnął jedynie władzy i dominacji, stając się zupełnie jak Morgoth. Chociaż nie był tak potężny jak jego mistrz, odnosił większe sukcesy.
Ciekawostki[]
- Mimo, że jest głównym antagonistą zarówno powieści, jak i trylogii filmowej, Sauron nie pojawia się wiele razy. W powieści pojawił się w powieści tylko trzy razy (dwa występy w formie Oka i jedno pojawienie się w jego formie cienia).
- Podstawowa różnica między Sauronem a Morgothem - jego absolutnie złym mistrzem - polega na tym, że Morgoth chciał zniszczyć świat, co z powodzeniem osiągnąłby w Dagor Dagorath, podczas gdy Sauron chciał nim rządzić.
- Podczas gdy Sauron jest Czystym Złem w książkach z powodu bycia manipulującym sadystą, jego brak osobowości i motywów zarówno w filmach animowanych, jak i filmach live action sprawia, że nie jest on nawet bliski kwalifikacji w tych kategoriach.