Uwaga! Ten złoczyńca jest Nikczemnym Wzorcem. Oznacza to, że ta postać, mimo że jest okrutna i nikczemna, nie jest na tyle nikczemna, by kwalifikować się jako Czyste Zło, Prawie Czyste Zło czy nawet złoczyńca Niekonsekwentnie Okrutny. Niemniej jednak ta postać służy jako przykład tego, jak wysokie są Nikczemne Standardy danej historii, samemu ich nie przekraczając oraz co złoczyńca musi zrobić, by do nich przystawać lub je przewyższyć. Mimo że ten złoczyńca nie jest najgorszym z najgorszych, to wciąż potrafi być ohydny i nikczemny.
|
—Słynne przemówienie Smauga do Bilbo.
—Filmowa adaptacja poprzedniego przemówienia z 1977 roku.
Smaug (znany również jako Smok Smaug) jest głównym antagonistą klasycznej powieści fantasy z 1937 roku Hobbit autorstwa zmarłego J.R.R. Tolkiena i jej wielu adaptacji, w tym animowanego filmu Rankin/Bass z 1977 roku, powieści graficznej z 1990 roku i gry z 2003 roku.
Jest wielkim i niebezpiecznym smokiem, który podbił krasnoludzkie królestwo Erebor, zdobywając dla siebie Samotną Górę i jej ogromny skarb. 150 lat później Kompania 13 Krasnoludów, dowodzona przez Thorina Dębową Tarczę, wyruszyła, by odebrać mu jego dom. W ich wyprawie pomogli im Bilbo Baggins i Czarodziej Gandalf, których prawdziwym powodem przyłączenia się do wyprawy było wyeliminowanie Smauga, zanim Sauron mógł zwerbować go do swoich szeregów.
W filmie animowanym z 1977 roku głosu użyczył mu nieżyjący już Richard Boone. W grze Sierra Entertainment z 2003 roku głosu użyczył mu James Horan.
Biografia[]
Jeden z ostatnich wielkich smoków Śródziemia żyjących w pobliżu Gór Szarych, Smaug osiągnął sławę, pustosząc miasto Dale i zdobywając Samotną Górę (Erebor) wraz ze wszystkimi jej skarbami. Miało to miejsce ponad 200 lat przed wydarzeniami z Hobbita, a wiek Smauga liczył wtedy całe wieki. Książka opowiada historię grupy krasnoludów (składającej się z kilku pierwotnych mieszkańców Samotnej Góry i ich potomków) oraz tytułowego hobbita, chcących odzyskać górę i zabić smoka. W książce smok jest czasami nazywany Smaugiem Złotym, Smaugiem Groźnym i Smaugiem Wspaniałym.
Smaug był doskonale zaznajomiony z każdym ostatnim przedmiotem w swoim skarbcu i natychmiast zauważył kradzież stosunkowo nieistotnego kubka przez Bilbo Bagginsa. Według Tolkiena, jego wściekłość „dostrzegana jest tylko wtedy, gdy bogaci ludzie, którzy mają więcej niż mogą się nacieszyć, tracą coś, co mieli od dawna, ale nigdy wcześniej nie używali ani nie chcieli”. Ta kradzież i wynikające z niej szaleństwo smoka przypominają historię Beowulfa, w której Tolkien był znanym ekspertem i którą opisał jako jedno z jego „najbardziej cenionych źródeł” Hobbita. Wśród przedmiotów będących w posiadaniu Smauga znajdował się Arkenstone i szereg mithrilowych kolczug, z których jedną podarował Bilbo Thorinowi, liderowi kompanii. We Władcy Pierścieni, osadzonym 60 lat później, kolczuga wielokrotnie uratowała krewnego Bilba, Froda przed kontuzją.
Brzuch Smauga był pokryty klejnotami i złotem, co czyniło go prawie niewrażliwym. Jednak kiedy Bilbo spotkał go w swoim legowisku, odkrył nagą plamę na lewej piersi. Kiedy Bilbo powiedział swoim krasnoludzkim towarzyszom o słabości Smauga, został podsłuchany przez drozda, który gnieździł się przy sekretnych drzwiach góry. Z kolei drozd przekazał tą informację Bardowi Łucznikowi z Esgaroth. Kiedy Smaug zaatakował miasto, Bard wystrzelił swoją Czarną Strzałę w lewą pierś Smauga, która była słabym punktem smoka, zabijając go i powodując, że zanurzył się w Esgaroth.
Po śmierci Smauga, Thorin i spółka uznali zdobyty skarb za swój. To spowodowało konflikt z Bardem i królem Elfów, Thranduilem, z Mrocznej Puszczy, gdyż każdy chciał części złota jako rekompensaty za wszystkie szkody, jakie Smaug wyrządził ich królestwom przez lata. Thorin odmówił dzielenia się skarbem, dopóki stali z bronią przed jego bramą i wypowiedzieli wojnę.
Do konfliktu jednak nie doszło na skutek przybycia armii Goblinów i Wargów, które chciały skarbu z czystej chciwości, a Krasnoludy postanowiły sprzymierzyć się z Elfami i Ludźmi, aby pokonać wspólnego wroga w tak zwanej Bitwie Pięciu Armii. Wielka bitwa została ostatecznie wygrana przez elfy, ludzi i krasnoludy, ale Thorin został śmiertelnie ranny.
Nieznany wielu, Gandalf w rzeczywistości zainicjował misję z zamiarem ograniczenia rosnącej potęgi Saurona na Północy i pozbycia się smoka, którego mógł użyć do prowadzenia wojny przeciwko Wolnym Ludom Śródziemia.
Osobowość[]
Jedyną motywacją Smauga była jego chciwość. Kochał złoto bardziej niż cokolwiek innego i był na jego punkcie niesamowicie zaborczy. Nawet gdy przejął skarb Ereboru, odmówił rozstania się z choćby jedną złotą monetą, jak powiedział Bilbo, i został całkowicie zahipnotyzowany, gdy zobaczył posąg z litego złota. Smaug może być również bezwzględny i okrutny, ponieważ zniszczył całe królestwo Ereboru, aby przejąć tamtejszy skarb, i zniszczył całą wioskę Miasta na Jeziorze, aby zaszkodzić Kompanii Thorina. Smaug jest również motywowany poczuciem zemsty, ponieważ kiedy zobaczył, że Krasnoludy go okradają, postanowił zniszczyć całe Miasto na Jeziorze w akcie zemsty. Te cechy są powszechnie spotykane wśród sług zła, co sprawiło, że obawy Gandalfa dotyczące Smauga przechodzącego na stronę Saurona były zdecydowanie trafne.
W filmach[]
Hobbit (seria filmów)[]
Główny artykuł: Smaug (Peter Jackson)
Smaug pojawił się również w filmowej trylogii Petera Jacksona Hobbit w latach 2012-2014 jako główny antagonista, któremu głosu użyczył Benedict Cumberbatch i został wygenerowany za pomocą techniki motion capture.
Ciekawostki[]
- W kreskówkowej adaptacji Hobbita Rankina/Bassa z 1977 r. Smaug przypomina smoka ze Wschodu z nieco kocimi uszami, prawdopodobnie inspirowanymi jego mruczącymi dźwiękami wspomnianymi w książce.
- Smaug (w filmie z 1977 roku) był trzecią i ostatnią postacią, której głosu użyczył Richard Boone przed śmiercią 10 stycznia 1981 roku.
- Oryginalny rysunek Tolkiena przedstawiający rozmowę Bilba ze Smaugiem zachował się w Nowym Jorku.