Uwaga! Ten złoczyńca jest Prawie Czystym Złem. Oznacza to, że ten złoczyńca jest wyjątkowo nikczemną postacią, aczkolwiek z różnych powodów nie jest wystarczająco nikczemny, aby kwalifikować się jako pełnoprawne Czyste Zło. Może się on nie kwalifikować dlatego, że, pomimo popełnionych okrucieństw i złego charakteru, ma pojedynczą, minimalnie pozytywną cechę lub dokonał co najmniej jednego dobrego czynu, ewentualnie, nie spełnia on wystarczających warunków jako Czyste Zło w porównaniu z innymi całkowicie nikczemnymi złoczyńcami w tym samym dziele. Zawsze się to jednak może zmienić, jeśli np. na skutek nowych wydarzeń lub popełnionych nowych czynów w fabule, złoczyńca może zostać uznany za pełnoprawne Czyste Zło.
|
—Yakone
Yakone jest pośmiertnym nadrzędnym antagonistą w serialu animowanym Awatar: Legenda Korry, w Księdze Pierwszej: Powietrzu. Był niesławnym lordem przestępczym, który miał wyjątkową zdolność używania magii krwi bez potrzeby robienia tego jedynie podczas pełni księżyca, używając jej do terroryzowania Miasta Republiki, dopóki nie został pokonany przez Awatara Aanga i trwale stracił swoją magię.
Żądny zemsty Yakone uciekł do północnego plemienia wody, zmienił swój wygląd chirurgicznie i miał dwóch synów, Tarrloka i Noataka. Wychował ich na magów krwi, mając nadzieję, że pewnego dnia zniszczą Awatara i podbiją Miasto Republiki w jego imieniu.
W angielskiej wersji językowej głosu użyczył mu Clancy Brown, a w wersji polskiej Jan Kulczycki.
Osobowość[]
Yakone był skorumpowaną i bezwzględną osobą, która popełniła różne zbrodnie i okrucieństwa poprzez magię krwi, co ostatecznie doprowadziło do jego procesu. Po tym, jak został uznany za winnego, nie marnował czasu, wykorzystując swoje zdolności i magię krwi na wszystkich obecnych, w tym na Aangu, Socce, Toph, a nawet własnym adwokacie, pozbawiając ich wszystkich przytomności przed ucieczką.
Po ucieczce z więzienia i Miasta Republiki, Yakone rozpoczął nowe życie w Północnym Plemieniu Wody, gdzie poślubił miejscową kobietę i spłodził dwóch synów. Początkowo wydawało się, że Yakone porzucił swoją przeszłość, znajdując nowe szczęście ze swoją rodziną. Jednakże, gdy zdał sobie sprawę, że jego dzieci są magami wody, zaczął trenować je w sztuce magii krwi, mając nadzieję, że w końcu będą wystarczająco uzdolnione, by pomścić go, zabijając Awatara. Pozwalając, by pochłonęła go nienawiść i żądza zemsty, bezlitośnie szkolił swoich synów, powoli zaczynając postrzegać ich jako narzędzia swej osobistej wendetty, a nie jako własne dzieci. Nie tolerował żadnego sprzeciwu i nie miał żadnych skrupułów, by otwarcie okazywać podziw dla zdolności Noataka, jednocześnie poniżając Tarrloka. Jego pragnienie zemsty doprowadziło go nawet do zmuszenia chłopców do używania magii krwi na zwierzętach, a ostatecznie na sobie nawzajem. Kiedy Tarrlok odmówił użycia tego na swoim bracie i miał otrzymać karę od swojego ojca, Yakone został powalony przez Noataka i nazwany prawdziwym słabeuszem.
Po ucieczce Noataka osobowość Yakone zmieniła się diametralnie. Załamany perspektywą spowodowania śmierci syna i ostatecznego nie dopadnięcia Aanga, przestał trenować Tarrloka i nie był już skupiony na zemście na Awatarze, więdnąc i ostatecznie umierając kilka lat później.
Ciekawostki[]
- Yakone jest ostatnim złoczyńcą pokonanym przez Aanga i był bezpośrednio odpowiedzialny za stworzenie pierwszego złoczyńcy, z którym zmierzyła się Korra.
- Yakone jest w dużej mierze podobny do Władcy Ognia Sozina, ponieważ zmarł przed wydarzeniami z serii, ale ostatecznie okazał się być jednym z jej głównych katalizatorów.
- Yakone bardzo przypomina Ozaia i Unalaqa, ponieważ również był agresywnym rodzicem. W jego przypadku przedkłada on pragnienie zemsty nad troskę o swoje dzieci (szczególnie Tarrloka). Jednak nie popełnił czynów tak złych jak wspomniana wcześniej dwójka. Okazał również ogromne poczucie winy i wyrzuty sumienia po rzekomej śmierci swojego starszego syna (nawet jeśli to tylko dlatego, że Noatok był jego ulubionym dzieckiem), co spowodowało, że porzucił swój cel zemsty, w przeciwieństwie do Ozaia i Unalaqa, którzy nie okazali jakiejkolwiek troski o swoje dzieci i skupili się tylko na swoich egoistycznych celach.
- Jednak okrutną ironią losu jest fakt, że o ile dzieci Ozaia ostatecznie podążały własnymi ścieżkami, a dzieci Unalaqa w końcu zwróciły się przeciwko niemu, synowie Yakone do samego końca podążali dokładnie ścieżką, którą on im wyznaczył.